| |
ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ (Δευτέρα 17 Οκτωβρίου 2022)
Μέσα απ’ τον καπνό τ’ ονείρου, βγαίνοντας σεργιάνι
στην αυλή του Παραδείσου, θα ‘λεγε κανείς,
είδα ανθρώπους που ‘χουν φύγει, πυρετός με πιάνει,
τον Πατέρα μου, παρέα μ’ άλλους συγγενείς …
Ήταν λέει μαζεμένοι, στο μικρό σαλόνι,
συγγενείς αγαπημένοι, κοίταξε να δεις,
μέσα απ’ τη χρυσή τ’ ονείρου, μαγεμένη σκόνη,
ζωντανοί λες κι ήταν όλοι κι ας μη ζει κανείς …
Κοίταξε να δεις τ’ ονείρου ο καπνός, σαν βγαίνει,
τις ψυχές του κάτω κόσμου σμίγει, τι να πεις,
με ψυχές του πάνω κόσμου, επισκέπτες φέρνει,
όταν γείρεις στο κρεβάτι κι αποκοιμηθείς …
Άργησα να καταλάβω, πως δεν ήμουν ξυπνητός,
λες κι απ’ το παράθυρο μου, έβλεπα να μπαίνει φως,
κάθονταν στους καναπέδες, ‘πιναν κόκκινο κρασί,
‘λεγαν χωρατά κι αστεία και γελάγαμε μαζί …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
