| |
Πρόωρες σκέψεις
Όλο το βάρος των λογαριασμών της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, της εταιρίας ύδρευσης και αποχέτευσης, της τράπεζας, της ασφαλιστικής εταιρίας το κουβαλάει οικειοθελώς μόνο ένας απλός άνθρωπος της κοινωνίας.
Μόνο για το νερό και το ρεύμα χρωστάει ένας έξυπνος άνθρωπος.
Μόνο ένας σοφός ασκητής απορρίπτει τα φορτία του ψεύτικου πολιτισμού και σε κανέναν δε χρωστάει. Είναι σαν Θεός.
5.07.2001
Σε τούτη την κοινωνία ένας άνδρας πρέπει να κάνει ευτυχισμένη μόνο μια γυναίκα. Μέσα στην επιθυμία του να κάνει ευτυχισμένες και άλλες γυναίκες μπαίνουν αναγκαστικά το ψέμα, η υποκρισία… και ποτέ δεν τα καταφέρνει μακροχρόνια.
Μάρτιος 1992
Η διαφήμιση κατάφερε να ανατρέψει το απόφθεγμα: "Ας πεθάνει το κακό βιβλίο στα ράφια των βιβλιοπωλείων". Στους καιρούς μας το καλό βιβλίο αργοπεθαίνει στα ράφια, αν βεβαίως καταφέρει να φτάσει εκεί. Συνήθως, σαν έκτρωμα κατακρεουργείται στην μήτρα του ταλαιπωρημένου συγγραφέα από τον άπληστο μαιευτήρα-εκδότη που δεν έχει τη σιγουριά ότι θα βγάλει αρκετά λεφτά απ' αυτό το γέννημα.
20.04.2001
Ο άνθρωπος θα γίνει ημίθεος όταν η οσμή του ψημένου κρέατος θα του προκαλεί εμετό.
Η μεγάλη αμαρτία της Εκκλησίας είναι που ύψωσε τόσο πολύ τον Θεό, μειώνοντας ταυτόχρονα τον άνθρωπο, ενώ το Έργο της θα έπρεπε να είναι: να πείσει τον άνθρωπο πόσο σημαντικός είναι και πώς μπορεί να γίνει σαν τον Θεό.
Αντί να σκέφτεται για τις μελλοντικές γενιές και την μοίρα του Σπιτιού του, της Γης. Αντί να κάνει τα πάντα για να μη μολυνθεί το περιβάλλον, δηλαδή να αρνηθεί την ψευδοπρόοδο. Αντί να απορρίψει ρητά και κατηγορηματικά - ακόμη και ως ιδέα - την πώληση του πόσιμου νερού, ο άνθρωπος έδωσε στα χέρια των ασήμαντων ανθρώπων: εμπόρων του εμφιαλωμένου νερού τεράστια εξουσία και δύναμη προτρέποντάς τους στη μόλυνση του περιβάλλοντος.
Τον αληθινό Άνθρωπο δε θα τον δημιουργήσει η μεγαλούπολη, αλλά το μικρό χωριό, όχι τα γεμάτα παλάτια, αλλά το φτωχικό καλύβι, όχι το μακρινό ταξίδι, αλλά ο εσωτερικός περίπατος.
Ο πιο σοφός άνθρωπος είναι το δελφίνι.
Παρασιτώ πάνω σε ακόρεστες ανάγκες της πλειοψηφίας.
Τα όνειρα είναι για τους πλούσιους, η δουλειά – για πραγματοποίηση των ονείρων των πλουσίων – είναι για τους φτωχούς. Η εσωτερική δουλειά είναι για τους σοφούς.
Κανένα ζωντανό πλάσμα της Φύσης δεν έχει ανάγκες περισσότερες από τροφή και καταφύγιο, ενώ οι ανθρώπινες ανάγκες-επιθυμίες δε γνωρίζουν όρια στην καταστροφική τους δημιουργία "ανέσεων".
Είμαι αισιόδοξος και πιστεύω ότι η Γη=Φύση=Θεός ξέρει πώς και πότε να συνετίσει των άνθρωπο. Μήπως θα το κάνει φέρνοντας κοντά στην επιφάνεια της γης κάποιες χημικές ουσίες που αλλάζουν το νερό και τους καρπούς της, ίσως θα το κάνει αλλάζοντας την χημική σύνθεση του αέρα που αναπνέει αυτό το ανόητο και άπληστο πλάσμα. Πάντως θα βρει τον τρόπο να σταματήσει την αυτοκαταστροφή της ανθρωπότητας.
Η πρόοδος μας οδήγησε στο χείλος του γκρεμού και να σώσει μας μπορεί μόνο η οπισθοδρόμηση.
Διάσημοι εν ζωή καλλιτέχνες: συνήθως άνθρωποι που έσκυψαν τα κεφάλια τους μπροστά στην αλήθεια του χρήματος.
Αυτό που νιώθω για την ηθική της σύγχρονης κοινωνίας δεν είναι περιφρόνηση, ούτε οίκτος, ούτε ειρωνεία, ούτε μίσος, ούτε λύπη, αλλά ένα μίγμα αυτών των συναισθημάτων.
Η Σοφία και η σοφία της καθημερινότητας είναι δυο πολύ διαφορετικές έννοιες, θα έλεγα αντίθετες έννοιες. Διαφέρουν σαν ο ουρανός από τη γη. Η Σοφία είναι μεγάλη σαν το άπειρο, σαν το σύμπαν, ενώ η σοφία της καθημερινότητας είναι κάτι πολύ μικρό και γήινο.
Η πρώτη ακόμη δεν άγγιξε και ίσως δεν πρόκειται να κατέβει και να επηρεάζει ποτέ τα γήινα πράγματα. Η δεύτερη τρέφετε και μεγαλώνει από την ανελευθερία, φόβο και πονηριά, στενά συνδέεται με την θρησκεία (όχι θρησκευτικότητα) και εξουσία.
Μάθε! καλέ μου φίλε να ξεχωρίζεις την δεύτερη από την πρώτη.
Στρατός: οδοστρωτήρας, κατασκεύασμα των πολιτικών, ο οποίος έχει προορισμό να τσαλαπατάει ατομικότητες, προσωπικότητες, χαρακτήρες, συνειδήσεις, να τους κάνει μια σκληρή, δεμένη μάζα, έτοιμη να εξοντώσει ανθρώπους.
Η λέξη «ανάπτυξη» έχει κάποιο θετικό νόημα μόνο όταν αφορά την εξέλιξη του πνεύματος.
Οι νόμοι: αυτά που εξασφαλίζουν όχι το ψωμί, αλλά το παντεσπάνι του δικαστικού συστήματος.
Οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τη Φύση και από την φύση τους με τα υποδήματα, με την ενδυμασία, με τα σπίτια, με το Κυνήγι των Ανέσεων, με την Βλακώδη Περιέργεια τους, καταστρέφοντας και τη Φύση κα τον εαυτό τους.
Η πλειοψηφία των ανθρώπων ζει με τον φόβο στην καρδιά.
Η πλειοψηφία είναι οι άνθρωποι που μαζεύονται σε αγέλες.
Η πλειοψηφία είναι οι άνθρωποι τους οποίους το ποτάμι της Ζωής παρασέρνει στην ανυπαρξία.
Η πλειοψηφία φέρνει το «δίκαιο» του όχλου, και όχι του δίκαιο του σοφού.
Η δημοκρατία είναι πλειοψηφία…
Εδώ και χρόνια που δέχθηκα και αγάπησα την ιδέα, ότι το έργο μου ως ποιητή και μεταφραστή θα εκτιμηθεί μόνο μετά … και ήρθε η γαλήνη. Δε θα κάνω κινήσεις που θα μειώσουν την ελευθερία μου.
Δε θα είμαι εγώ εκείνος που θα υποστηρίζει την νυν επικρατούσα συνήθεια των Ελλήνων, να πάνε στα καφενεία για να ακούνε ποίηση, πίνοντας και τρώγοντας.
Η ψυχραιμία του πολιτικού δεν είναι αρετή, προέρχεται από την περιφρόνηση. Ο εκνευρισμός του ποιητή δεν είναι ελάττωμα, προέρχεται από την αδυναμία ν’ αλλάξει τα πράγματα
Είσαι ποιητής και έχεις τα καλά και ειλικρινά λόγια – ολίγων αληθινών δουλευταράδων αναζητητών – που ήρθαν με επιστολές ή με email;
Τότε τι θέλεις τον οχλοθαυμασμό – πολλών άσχετων τεμπέληδων εκτιμητών της τέχνης – που έρχεται με τηλεόραση και τα άλλα ΜΜΕ;
Το ύψιστο αγαθό για τον σκεπτόμενο άνθρωπο πρέπει να είναι η ελευθερία, αλλά συνάμα θα διαβιεί μια αξιοπρεπή ζωή μόνο αν δεν θα έχει την ανάγκη να χρησιμοποιεί αυτό το αγαθό.
Ο άνθρωπος αντί να γίνει δημιουργικός σαν τη μέλισσα ή την αράχνη και ανέμελος σαν τον τζίτζικα, έγινε ανήσυχος και αχόρταγος σαν το μυρμήγκι.
Η ελευθερία είναι σαν το αγαπημένο άτι με το οποίο μπορείς να καλπάζεις χωρίς σέλα, αλλά με χαλινό.
Σε τι να πιστεύεις και σε τι όχι, επίσης τα πολιτικά φρονήματά μας διαμορφώνονται από το διαφορετικό βάθος κατανόησης του νοήματος μερικών λέξεων όπως: αλήθεια και ψέμα, καλό και κακό, δίκαιο και αδικία. Πολύ συχνά τους καθορίζει το όφελος, ενώ σε μερικές χώρες τον αποφασιστικό ρόλο παίζει ο φόβος
Τις οθόνες του ιντερνέτ πλημμύρησε με ένα μεγάλο κύμα το Ποτάμι της Σοφίας σε μορφή γνωμικών και παραβολών. Αυτό το ποτάμι χύνεται στα μάτια και τα αυτιά των ανθρώπων, αλλά παρακάμπτει τις ψυχές τους. Και η άχρηστη σοφία τότε κολλάει στις ψυχές, όταν ο τρόπος ζωής προϋποθέτει αγάπη προς τη μοναχικότητα. Αναμφίβολα ο Αριστοτέλης είχε δίκαιο όταν είπε ότι ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ζώο. Και ακριβώς αυτή η έλξη προς την αγέλη γεμίζει τη ζωή του με πάθη, σπάνια ανώτερα και συχνά χυδαία.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
