| Μάτια που κλαίνε
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Η τρίτη κόρη σου ήμουν, η μικρή
αλλά εσύ ήσουν η αγαπημένη μου
προστατευμένη αλλά πάντα ζωηρή
για λίγη στοργή έτρεχα κοντά σου
μετά μεγάλωσα, ωρίμασα και έφυγα
πολλά ταξίδια με αβέβαιη επιστροφή
ο ομφάλιος λώρος μακρύς σαν γέφυρα
ελεύθερη πτήση μα στο χέρι το κλειδί
Για την ζωή σου και πόσα πέρασες μιλώ
βουρκώνω, τα μάτια μου δακρύζουν
συχνά σε βλέπω στα όνειρα και πονώ
το μάτι κλαίει τα δάκρυα δεν αξίζουν
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 5 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|