| |
Την ποίηση μου' δωσες για τροφή,
στις άδειες πεινασμένες μου ώρες.
Και συντροφιά με τη σιωπή,
Στολίζω κάμπους μ' ανεμώνες.
Και στους καιρούς που ολόστεγνοι περνούν,
στη δίνη του αγέρα που τους δέρνει,
έχω ένα μήνυμα να γράφω στο χαρτί.
Νερό στο νου και στη ψυχή.
Όπου διψά σαν χώμα,
που η βροχή το ξέχασε.
Και πίνοντας απ' το μεθύσι μου κερνώ
τον κάθε άγνωστο γνωστό,
όπου το ποίημα αυτό βρήκε καιρό και διάβασε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
