| |
| | Αλισάχνη |  | | | Καλό ξημέρωμα σε όλες και σε όλους | | |
Στα τρυφερά τα χρόνια μου, στην άσπρη πολιτεία,
το γάρμπος, το ξεχωριστό, της ώριας ροδοδάφνης,
με τσουχτερή γειτόνεβε οσμή της αλισάχνης,
που ξάφριζε, απ’ το γιαλό, η αύρα μ’ αγυρτεία.
Κι είχε η συντυχιά αυτή μια κάποια γοητεία,
μα στις καρδιές απλώνονταν, μαγνάδι της αράχνης.
Να ξανοιχτείς, σ’ εμπόδιζε, ψηλώματα να ψάχνεις,
μον’ των πολλών, σε στένεβε, να κάνεις τη θητεία.
Μες στο μυαλό χαράχτηκε, ωσάν βαθύ αυλάκι.
Στριφνό ‘ναι να σμιγαδεφτεί, με ίδρωτα αρμύρα.
της δάφνης, η ομορφάδα, που κρύβει το φαρμάκι.
Στη ζήση πια σαν συναντώ, του μόχθου λουλουδάκι,
με βάζει κει αντίσκομα, η συναγμένη πείρα,
να ξεψηφώ καλοθωριά, σαν πνίγει τ’ αγεράκι...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
κοποιπεηστ
26-10-2022 @ 07:36 | Να ξανοιχτείς, σ’ εμπόδιζε, ψηλώματα να ψάχνεις,
μον’ των πολλών, σε στένεβε, να κάνεις τη θητεία. | | koyloykakoselias
26-10-2022 @ 10:37 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: Καλημερα Κωνσταντινε. | | -Ειρήνη-
29-10-2022 @ 17:47 | Ένα ποίημα με συνειρμούς. Καλά κάνεις, professorark. μαγνάδι της αράχνης: τέλεια έκφραση! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
