| |
Που συχνά δραπετεύεις
Μάτια ορθάνοιχτα,κι όμως τυφλοί
Αρκούμαστε σε όνειρα λέξεις
Αιχμάλωτοι των σκέψεων,δειλοί
Απόμερα ζούμε,σε μια φυλακή
Ασύληπτος χρόνος ληστής
Ίχνοι μου αφήνει,αφού με διαβεί
Θρύψαλα,σκόνη,κομμάτια ζωής
Κ'ότι απομένει,μια ανάσα στιγμής
Και εσύ,που συχνά δραπετεύεις,ταξιδιάρα ψυχή?
Γιατί σ'αντικρίζω συνήθως,ολοένα ψυχρή?
Λες το φως απ'τα μάτια σου να έχει κλαπεί..
Μα ίσως εσύ αποζητάς,μια δικιά σου εκδοχή..
Ατάραχο βλέμμα,στο πλήθος χαμένο
Ψυχρό ταπεινό,παγερά ονειρεμένο
Θολό σιωπηρό,και βαθιά πληγωμένο
Μια πίκρα στο λόγο,λειψά εξηγημένο
Και εσύ σε ποιο κόσμο,συχνά κατοικείς?
Γιατί όλο σε ψάχνω,μα εσύ έχεις χαθεί?
Ξάφνου λες η μορφή σου,να έχει απαχθεί..
Και η όποια επαφή μας,να έχει φθαρεί..
18/9/2022
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
