| |
Σε δαχτυλιδάτης βάλης,
ριχτιμιό, τεσσεροχάλης,
γανιασμένος και μπατάλης,
ο καημένος,
κει που πιάνει ο γρεγάλης,
είν' γερμένος.
Με τα μπρούσκα, τα μπουρίνια,
με του λίβα τα καμίνια,
αγναντέβει, τα λατίνια
που βολτάρουν
και αρόδο, τα δελφίνια
να κορτάρουν…
Στο παλιό λιμεναρχείο,
μέταλλο, εκεί, αχρείο
μένει, ως να είν' μνημείο
για σκαφίδια,
που, πλεούσες τους, φορτίο
είχαν στρείδια…
Χρόνια πριν στραφτοκοπούσε,
το ατσάλι του, σκορπούσε
αλαμπές, π' ανθολογούσε,
απ' τον ήλιο,
και στου πόντου, σαν βουτούσε,
το βασίλειο…
Τώρα, διάβηδες περνούνε
βιαστικά τονε κοιτούνε,
ποια η χρεία τ’ αγνοούνε,
-δεν τους νοιάζει-,
μήτε και ποτές ρωτούνε,
αν χολιάζει...
Γλάροι ασημιοί τον χρίζουν,
πάνω τ' να σταθούν ερίζουν
κάποιοι κούνοι τον μυρίζουν,
και γατάκια,
γύρα τ' παίξιμο κουρντίζουν,
τα παιδάκια...
Μοναχά δυο-τρεις μαρνέροι,
αχ, τρεμούληδες και γέροι,
που τον έπιασαν στο χέρι,
τον χαζέβουν,
με ματιά που υποφέρει,
τον χαϊδέβουν...
Τη ρακή τους σα ρουφούνε,
και σαν για παλιά μιλούνε,
είν' στα νύχια, να χυθούνε
να τον πάρουν,
με μια τράτα ν' ανοιχτούνε
να καλάρουν…
Ψαροτόπια σαν ξαμώσουν,
πριν με βρόχια τα κυκλώσουν,
τη σκλαβιά του να λυτρώσουν,
στην αρμύρα,
όρντινα αδρά να δώσουν,
μόλα, βίρα…
Μα στερφέβει το μπουκάλι
λαγαρίζει το κεφάλι,
το παλιό τεσσεροχάλι
θράσιο μένει,
άλλες πάρλες τους, σε ζάλη,
να προσμένει...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
