| |
Σε ένα τραπέζι,γέρος,μοναχός,σκυφτός,
το ποτήρι του κοιτάει και σιγοτραγουδάει΄
Το κρασί η συντροφιά του,
οι αναμνήσεις η μόνη παρηγοριά του.
Το βλέμμα σηκώνει και κοιτάει,
ένα ζευγάρι που μιλάει.
Στα μάτια,ο άντρας την κοιτάει,
το χέρι της,γλυκά κρατάει.
Θύμαται ο γέρος τα δικά του,
τα χρόνια τα νεανικά του.
Τους έρωτες,τις πεταλούδες,
Και του φεύγουν οι σκοτούρες.
'Αλλο ένα ποτηράκι,
να μην φύγει το μεράκι.
Έτσι γελάει στο ζευγάρι
και η ώρα του περνάει.
Πάλι ο γέρος μοναχός,
για το σπίτι του,σκυφτός.
Το μπαστούνι του κρατάει,
και σε αυτό τωρα΄μιλάει.
Αχ, και να 'μουν πάλι νέος,
τη ζωή να γυροφέρνω,
Βρε καρδιά,δεν μου ξεφεύγεις,
όσο και αν με παιδεύεις.
Σε ανατολές,θα ξυπνάω,
με τα πουλιά θα τραγουδάω.
Το κρεβάτι με τη δύση,
στα άστέρια να στέλνω τη 6λίψη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
