| |
Μια λυτρωτική κραυγή
Που ήρεμα ξεσπάει
Κανείς δεν δίνει προσοχή
Απλά την προσπερνάει
Μία ασήμαντη φωνή
Δίχως καμία σημασία
Και μια αγάπη δυνατή
Που της δίνει κάποια αξία
Ένας διάβολος μικρός
Ψιθυρίζει στο σκοτάδι
Ο φόβος σου ο πιο κρυφός
Σε παρασύρει ως τον Άδη
Ανοίγουν τα μάτια διάπλατα
Ο τρόμος να εισχωρήσει
Ανοίγουν τα χείλη άξαφνα
Κραυγή να αντηχήσει
Κι όσο ο φόβος μεγαλώνει
Μες στο παραμιλητό
Το σκοτάδι σε κυκλώνει
Δόλιο, ύπουλο, εχθρικό
Δεν είναι η Τίσις, είν’ η Άτις
Που σου παίρνει τα λογικά
Κι όσο τραβιέσαι εσύ μακριά της
Τόσο σε τυλίγει αυτή σφιχτά
Μια λυτρωτική κραυγή
Που αντηχεί μέσα στο σκοτάδι
Απαστράφτουσα ματιά τρελή
Λαμποκοπά εις το σκοτάδι
Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχείς
Ούτε και περίπτωση να γιατρευτείς
Παράνοια είναι, τίποτ’ άλλο
Το βάσανό σου το μεγάλο! !
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
