| |
Πάνω στη πέτρα κάθισα
και γύρεψα τον ήλιο,
στις αναμνήσεις χάθηκα
για να` βρω ένα βασίλειο.
Να μοιράζουν την αγάπη
να σκορπούν τον έρωτα
να είναι ζωντανά τα πάθη
και μυστικά αφανέρωτα.
Για πούλιες και φεγγάρια
τη γλύκα που` χει το φιλί
για τα χρυσαφιά σιτάρια,
και, διψάσαμε πολύ.
Κι` έτσι στεγνοί, δίχως φως
ζηλέψαμε όλα τα πουλιά
να γίνει η πλάση αδερφός
με γλυκολάλητη μιλιά.
Διψάσαμε στα κύματα
για του λαιμού σημάδι
για τα δικά ανομήματα
για δυο σπυριά σιτάρι.
Πάνω στη πέτρα τη καυτή
ψάξαμε μια ψιχάλα,
του έρωτα, που ήταν γιορτή
στη χωματένια μας τη σκάλα.
Κι` είχαν περάσει οι καιροί
σκοτώθηκε το καλοκαίρι
έμεινε μόνο ένα κερί
που τα σημάδια φέρει.
Για τις αγάπες ποταμούς
στα λυπημένα μάτια
και ζήσαμε στους χωρισμούς
καρδιές, κουρέλια και κομμάτια.
Μες στη δική μας τη καρδιά
έτρεχε πηχτό ένα δάκρυ
ήτανε τα καρφιά καυτά
και απουσία, πάνω γράφει.
1-11-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία..................καλό μήνα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
