| |
Ένα βράδυ το Σεπτέμβρη στην ακρογιαλιά
Με τις σκέψεις μου παρέα κάθισα ξανά
Έκλεισα τα μάτια λίγο να σε θυμηθώ
Η εικόνα σου περίμενε να πάρει τον καημό
Και σαν πάλεψα με ‘μένα για άλλη μια φορά
Να μη σ’ αναζητάω στου μυαλού μου τα στενά
Ήξερα πως μάταια απέτρεπα το χθές
Αληθινές αγάπες είναι πάντα ζωντανές
Ρ
Αχ, θεέ μου να ‘μουνα το φως του φεγγαριού
Να ‘λαμπα να φώτιζα το δρόμο του παντού
Να ‘μουνα το άρωμα που πέφτει απαλά
Στο δέρμα του ν’ αφήσω τα σημάδια μου ξανά
Ένα βράδυ το Σεπτέμβρη στην ακρογιαλιά
Χάθηκα για λίγο με τη σκέψη συντροφιά
Ένα δάκρυ έπεσε μα έμεινε εκεί
Στο μάγουλα που άφησες το πιο γλυκό φιλί[/align][/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
