Είναι αλήθεια αυτό που ζω;
ή είναι ακόμα μιά αρχή στα όνειρά μου
ένα παράλογο κι αδιάφορο κενό
μιά πανικόβλητη ανάμνηση δικιά μου
πέρασε πάλι άλλη μία Κυριακή
που τόσο άδικα κύλησε μες στον χρόνο
μπροστά της έχει μια σελίδα ενοχή
και πίσω άφησε για σκέψη μόνο πόνο
Μπορεί να έλειψα καιρό
να έχω μέρες να σε 'δω
μπορεί και πάλι να είσαι η μόνη μου ελπίδα
άφησα πίσω εποχές
και της ψυχής τις εκδρομές
είναι κι η νύχτα αυτή μια δίκοπη λεπίδα
Είναι αλήθεια αυτό που τρέμω
ή είναι ακόμα μιά παρόρμηση δική μου
για ότι δεν μπόρεσα ποτέ να περιμένω
κι ότι δεν έχει αναρρώσει στη ζωή μου ...
