| |
ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΤΗ ΦΟΡΑ (‘ΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ)
(Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2022)
Ένα βήμα τη φορά και προχωράμε,
πέρα απ’ τ’ άστρα κι απ’ τα σύνορα της σκέψης,
πέρα απ’ τα δεδουλευμένα, κάτι άλλο δε ζητάμε,
προσεγγίζουμε απ’ τη θετική πλευρά τις λέξεις,
‘κείνες τις λέξεις …
Που δίνουν λίγα, μα διεκδικούν πολλά,
‘κείνες που παίρνουν συνεχώς χωρίς να δίνουν,
λόγια ανορθόγραφα, περίπλοκα κι απλά,
π’ αρνούνται ή όχι πράξεις τελικά να γίνουν …
Δύσκολη λέξη το «Εγώ»,
πέρα από τον εγωισμό, σηκώνει ευθύνη,
σ’ έναν ντουνιά, που κάθε αλήθεια πλέον φθίνει,
στον κύκλο της φωτιάς μπροστά ποιητές σταθείτε …
Δύσκολη λέξη το «Εμείς»,
πέρα από τον αλτρουισμό, ασάφεια κρύβει,
γίνεται χρήση αιχμής αυτής, εν κατακλείδι
απ’ όποιον λόγων κι ευθυνών αποποιείται …
Ένα βήμα τη φορά και τραγουδάμε,
πέρα απ’ τις πεπατημένες, σάπιες σκέψεις,
πέρα απ’ της ψυχής τις νότες, σ’ άλλες νότες δεν πατάμε,
προσεγγίζουμε απ’ τη θετική πλευρά τις λέξεις,
‘κείνες τις λέξεις …
Που δε φοβούνται της αλήθειας το καρφί,
‘κείνες που μάχονται για την ελευθερία,
λόγια σταράτα, π’ αψηφάνε τη ντροπή
και προσδοκούνε να γραφτούν στην ιστορία …
Δύσκολη λέξη είναι το «Ναι»,
πέρα απ’ τον ενθουσιασμό, σταυρό σηκώνει,
όποιος δεσμεύεται κι αν δεν την εκπληρώνει,
λογοδοτεί, τι κι αν εκείνος δεν ευθύνεται …
Δύσκολη λέξη και σκληρή
τ’ «Όχι», καθότι εκείνος που το ξεστομίζει,
τον πόθο τ’ άλλου, που για «Ναι» διψά, γκρεμίζει,
μαχαίρι δίκοπο και στομωμένο γίνεται …
Ένα βήμα τη φορά κι ακολουθάμε,
πέρα απ’ τ’ όνειρο, της μοναξιάς τις σκέψεις,
πέρα απ’ των συναισθημάτων τις τυφλές σιωπές τραβάμε,
προσεγγίζουμε απ’ τη θετική πλευρά τις λέξεις,
‘κείνες τις λέξεις …
Που δεν αφήνουν περιθώρια θυμού,
‘κείνες π’ ανθρώπινα αγκαλιάζουνε το λάθος,
μελώνουν τ’ άδικο μαχαίρι του καημού
και συγχωρούν τις αμαρτίες κατά βάθος …
Δύσκολη λέξη, τρυφερή
το «Σ’ αγαπώ», γιατί η βρισιά πιο ντρέτα βγαίνει,
αυτός π’ αρνείται να την πει, αντί να υφαίνει,
ξηλώνει τ’ άστρο της ευχής, χωρίς να νοιάζεται …
Δύσκολη λέξη και βαριά
μοιάζει η «Συγγνώμη», θέλει τόλμη ν’ ανασάνει,
να βγει απ’ τα χείλη, την πληγή του νου, να γιάνει,
ήρωας είναι πάντα αυτός που την ασπάζεται …
Ένα βήμα τη φορά κι αναζητάμε,
πέρα απ’ τ’ άγνωρο ταξίδι κάθε σκέψης,
πέρα απ’ της ανάγκης τ’ άρμα, που σαλπάρουμε και πάμε,
προσεγγίζουμε απ’ τη θετική πλευρά τις λέξεις,
‘κείνες τις λέξεις, όσο δύσκολες και να ‘ναι …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
