|
Κρατηθήκαμε από τα κλαδιά
αγγίζοντας τα χέρια του κόσμου
Ήταν η στιγμή
που το δέντρο μας
πλημμύρισε η φωτιά
και εκαιγε το ποτάμι
Τις ρίζες τις ρίζες φωναξαν τα πουλιά
Χελώνες σκέπασαν την καρδιά του
με βρόχινα δάκρυα ζεστα να γιάνει η πληγή
Κι ετσι δεμενα φύλλα στα κλαρια μας
γεννάμε παιδιά στο σκάλισμα της πέτρας.
ζωγραφίζοντας ένα χαμόγελο του ήλιου!
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 0 Στα αγαπημένα: 1
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|