| |
Είναι νύχτα και παντού σιγή
λάμπουν στο στερέωμα τ’ αστέρια
και κουκκίδες μεις οι δυο στη γη
σαν στεφάνια πλέκουμε τα χέρια.
Τ’ αεράκι φυσάει απαλά
και σαλεύει στα κλαδιά τα φύλλα
μέσα μας η αγάπη μας μιλά
και μας φέρνει την ανατριχίλα.
Και τ’ ολόγιομο φεγγάρι
έχει πάνω μας φρενάρει
το ρομάντζο μας να δει
και γλυκά χαμογελάει
που μας βλέπει πλάι-πλάι
σαν αμέριμνο παιδί.
Μιαν αιθέρια μοσχοβολιά
γύρω μας τ’ αγιόκλημα σκορπάει
κι η φωτιά του πάθους αγκαλιά
μέχρι τον παράδεισο μας πάει.
Έξω δεν είναι ψυχή καμιά
μόνο που πετάνε νυχτοπούλια
και μεις δύο αχώριστα κορμιά
όρκους λέμε κάτω απ΄ την Πούλια.
Και τ’ ολόγιομο φεγγάρι
έχει πάνω μας φρενάρει
το ρομάντζο μας να δει
και γλυκά χαμογελάει
που μας βλέπει πλάι-πλάι
σαν αμέριμνο παιδί.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
