stixoi.info: Μη δίνεις σημασία στα παραμιλητά μου

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271236 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Μη δίνεις σημασία στα παραμιλητά μου

Άφησε να τα πάρει η βροχή σεργιάνι

Την έθαψα μαζί με το όνομα της. Και ορκίσθηκα στη τελευταία της πνοή
και στων προγόνων τις ψυχές νυχτέρι στα φαντάσματα να στήσω.
Το δρόμο της να περπατήσω. Τα μάτια μου θα βλέπανε το θήραμα σαν λιονταρίνα που πεινάει και τα αυτιά μου το τρέξιμο αλαργεμένου ελαφιού θα αφουγκράζονταν. Την μυρωδιά του φόβου του θα γευόμουνα, το δάκρυ του θα οσφρηζόμουνα
και την καρδιά του θα άγγιζα μόνο για να την κομματιάσω.
Τάξιμο στη ψυχή της που τη δική της Μεγάλη Παρασκευή είχε ανεβεί χωρίς
να οργιστεί, χωρίς να παραπονεθεί.
Θαρρείς κριτής και δικαστής συνάμα, διδάσκαλος σοφός άγραφου νόμου είχε δώσει εντολή να σταυρωθεί χωρίς να αναστηθεί. Μαρτυρικό, ανυπόφορο, συντριπτικό φορτίο να κουβαλάει με καρτερία. Να μαρτυράει αβόγγηχτα τις αλήθειες της. Αιχμάλωτη στο απαράβατο πρόσταγμα του. Το κεφάλι να σκύβει στη δικαιοκρισία του. Να συχωρνάει μονάχα ήξερε. Και να συμπονάει τους ανθρώπους. Να αγαπάει μόνο τα σωστά και τα λάθη της. Έστριψα ένα τσιγάρο και άφησα τη μνήμη μου
να τρυπώσει στο χρονοντούλαπο της. Τις χαρές και τις λύπες της να μυρίσω,
τα αρώματα απ τους πόθους της να αγγίξω, τους ήχους και τα σύμβολα της
να θυμηθώ και το μαράζι της να πιω. Να δυναμώσω. Να θεριέψω μια ψυχή
χωρίς αρχές. Μια ψυχή χωρίς έλεος βουτηγμένη σε μια κούπα δηλητήριο ανακάτεμα θυμού και οργής. Τα πόδια μου ακούραστα να τρέχουν με μια ψυχή κούρβα σωστές κινήσεις να χαράξω στης αγχόνης την σκακιέρα. Τη διαθήκη της να ανοίξω.
Την ιστορία της να τραγουδήσω. Να τιμωρήσω τον ένοχο, τους ένοχους
που την ανάσα της στερήσανε. Την ανάσα ενός χαμόγελου. Το χαμόγελο μιας ματιάς. Το άγγιγμα μιας γλυκιάς κουβέντας. Ένα κουρέλι χάδι την γύμνια της να κρύψει.
Να μη τρέμει στον πύρινο ήλιο και να μη φλέγεται στο καταχείμωνο το κορμί της.
Να μη σβήνει μέσα στη θλίψη αδιαμαρτύρητα. Σε μια σιωπή της σιωπής
των ανυπεράσπιστων γιατί. Σε μια καταδίκη χωρίς Θεό και νόμο. Αν έφταιγε
να μάθω, να λυτρωθώ, να μη ξεχάσω μα να συγχωρήσω. Όταν την έβλεπα
να τελειώνει, αιχμάλωτη του μυστικού της με καρτερικότητα χωρίς να μου μιλά,
το κουκούλι της να τρυπήσω επιθυμούσα. Μια σάρκα με οστά να ξεδιαλύνω
και την ψυχή της να σπουδάσω. Τις νύχτες σα μέλισσα τρυγούσα
τους αναστεναγμούς της και τους αποπλανούσα.
Τους ξελόγιαζα να δω με ποιες μάγισσες πάλευε. Σαν τον Βαρδάρη που σφυρίζει
και το τραγούδι του δεν προλαβαίνουμε ν ακούσουμε, έτσι στο χρόνο μπερδεμένα ήταν τα λόγια της.
«Στόλισα την ψυχή μου αλυσίδες δεν είδα την αρχή τους είδα το τέλος τους.
Τα χέρια του » ψιθύριζε.
Και ύστερα έτσι πως ήταν αφημένη στα χέρια του Μορφέα έλεγε σαν σε απαγγελία.
«Βιολί ήταν στα χέρια του η ψυχή μου, που τις χορδές του τέντωσε τόσο
να μην αντέξω. Να τραγουδήσω ήθελα όχι να τον ληστέψω». Και όταν ξυπνούσε
το πρωί και ρωτούσα τι συμβαίνει μ αποκρινότανε με μυστικότητα ιερή μη λάχει
και κανένας μας ακούει. Μη δίνεις σημασία στα παραμιλητά μου. Είναι όνειρα
που με συντροφεύουν και διώχνουνε τη σκοτεινιά.
Μου δείχνουνε πως είναι ο θάνατος.


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 14 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές - To those in hell who can imagine heaven

Dark Princess 22-09-2006 @ 16:09	Με πήγε σε άλλη εποχή... Ακόμη δε κατάλαβα γιατί τιμωρήθηκε... ίσως θα πρέπει να το κοιτάξω καλύτερα.Ισως να μην υπάρχει το γιατί. Όπως όλα τα σκοτεινά πανέμορφο. Σ'ευχαριστώ για το ταξίδι... Καλή σου μέρα.
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ 22-09-2006 @ 16:11	«Στόλισα την ψυχή μου αλυσίδες δεν είδα την αρχή τους είδα το τέλος τους. Ένα απ' τα πολλά σημεία που κράτησα στην αποθήκη μου. ::up.::
AETΟΣ 22-09-2006 @ 16:55	Παρα πολυ ομορφο το μαργαριταρισου!!! καλο ξημερωμα Μαργαριτα ::smile.::
Schatzi 22-09-2006 @ 18:08	«Βιολί ήταν στα χέρια του η ψυχή μου, που τις χορδές του τέντωσε τόσο να μην αντέξω. Να τραγουδήσω ήθελα όχι να τον ληστέψω». Καταπληκτικο!
katia 22-09-2006 @ 18:29	και σε τι να δωσει σημασια κανεις αν οχι στα παραμιλητα ? ....., που τις χορδές του τέντωσε τόσο να μην αντέξω !!!! σε διαβαζς παντα.... φιλια Μαργαριτα μου
μπρουχίτα 22-09-2006 @ 19:59	..από τα καλύτερά σου, Μαργαρίτα..
BETTY BOOP 23-09-2006 @ 02:48	στολισα την ψυχη μου αλυσιδες....μαργαριτα θελω ενα αυτογραφο κοριτσι μου απο τωρα γιατι μια μερα δεν θα προλαβαινεις να τα μοιραζεις....
justawoman 23-09-2006 @ 04:30	«Βιολί ήταν στα χέρια του η ψυχή μου, που τις χορδές του τέντωσε τόσο να μην αντέξω. Να τραγουδήσω ήθελα όχι να τον ληστέψω» Μαργαρίτα μου όλο υπέροχο αλλά αυτό που ξεχώρισα με τρύπησε σαν βέλος, κατάστηθα.
ΑΙΟΛΟΣ 23-09-2006 @ 04:50	Υπέροχο Μαργαρίτα… Άφησες και τα πήρε η βροχή σεργιάνι και τα μετέφερε σε μένα να με γιάνει… Καλησπέρα… ::smile.::
Τσακίρη Χαρά 23-09-2006 @ 05:26	Εχω εκστασιαστει πλήρως !!!!!!!!!! Να ξερες πόσα μου φέρνεις στο μυαλό............. ::love.::
psyxanemisma 23-09-2006 @ 07:26	Αλλιώς πλαντάει η ψυχή κι αλλιώς τα ζωγραφίζει άλλους τους βγαίνει σαν ευχή κι άλλους τους βασανίζει. καλά ψυχανεμίσματα........ ::angel.::
melimeli 24-09-2006 @ 03:46	Καταπληκτικο!! Βιολι ηταν στα χερια του η ψυχη μου...... .........οχι να τον ληστεψω !!! ::smile.::
ΤΟΞΟΤΗΣ 24-09-2006 @ 15:55	Καλησπέρα Ρίτα και καλό ξημέρωμα. .... Όπως πάντα καταπληκτική. ::love.:: ::love.:: ::love.::
ΠΡΩΤΑΡΗΣ 25-09-2006 @ 11:31	Απαράμιλης ομορφιάς το παραμιλητό σου Μαργαρίτα! ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο