| |
Κάθε που νύχτα απλώνεται στην δόλια την ψυχή μου
Και λαβωμένο το θεριό λυσσά στα σωθικά μου
Λίγο καπνό και κάρβουνο βάζω στον αργιλέ μου
Και έλα μαζί να κάτσουμε και συ φτωχέ καημέ μου
Και το θεριό το άμοιρο ευθύς θα ημερέψει
κι ο πληγωμένος ουρανός ευθύς θα ξαστεριώσει
Και σαν τη τζούρα μου τραβώ και μπλέκει με το αίμα
Ποτάμι που ναι φονικό και πνίγει τους Βαρβάρους
Το χέρι κράτα μου σφιχτά, το βλέμμα μη γυρίσεις
Και κοίτα μέσα απ τον καπνό που βγαίνει ο Δερβίσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
