| |
Με κόκκινα γράμματα υφαίνεται ο βίος.
Με χρυσοΰφαντες κλωστές υφαίνεται ένα τραγούδι. Κι εγώ στον αργαλειό απάνω σιγοψιθυρίζω ένα σκοπό." Μονάχος του κανείς δεν ανεβαίνει. Μονάχη μου τη σκάλα δύσκολη θωρώ να ανέβω. Κι αν ξέρεις το τραγούδι κάνε μου παρέα,σ ένα δύσβατο στενό να πορευτώ."
Τοποθετώ τα πρέπει σε γραμμή παραταγμένα για να τα βρει η μέρα τακτικά.
Όλη τη νύχτα μαγειρεύω της προίκας μου τα γιατρικά.
Μια σκέψη κάνει παρέα στον καημό μου: Μην τύχει και δεν φανώ αντάξια στη λοξή πορεία αυτού του κόσμου.
Και οι κλωστές οι χρυσοποίκιλτες υφαίνουν πότε μια κουρελού και πότε ένα περσικό χαλί, το χάλι μου το μαύρο περιγελώντας, όταν όλα σωπαίνουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
