| |
Ίσως η δική
σου αγάπη με
θάλασσες και
με καιρούς να ναυάγησε.
Χρόνια ατελείωτα,
μα Ιθάκη πουθενά.
Φουρτούνες μας
φλέρταραν με τον βυθό,
δάκρυα μπλέκονταν με το κύμα,
ερωτικούς ψιθύρους
παρέσερνε ο άνεμος.
Ήταν φορές που το
κουράγιο σε εγκατέλειπε,
μα πάντα έσπευδα να
σου δείξω τον δρόμο,
σαν χαμένο βέλος που
απελπισμένα αναζητεί τον στόχο του.
Σειρήνες ξελόγιασαν τα όνειρα σου,
Συμπληγάδες συνέτριψαν τις
ελπίδες μου,
Κι ας ξήλωνες τον έρωτα,
με χρυσό νήμα τον ύφαινα πάλι.
Η αγάπη σου ναυάγησε,
έτσι πνίγηκε και η δική μου.
Θαλλασοπούλι λαβωμένο,
σε ποιους νέους ορίζοντες
να ανοιχτεί
που πέλαγος να μην έχουν αγγίξει ;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
