| |
Τις νύχτες με πανσέληνο τ' αστέρια κρύβονται
φοβούνται την έλευση του Λεβιάθαν.
Τις υπόλοιπες νύχτες τρεμοπαίζουν,
σα να χορεύουν στην ακτή όπως εγώ κι εσύ.
Περπατούσαμε μεσάνυχτα πιασμένοι χέρι χέρι
“Μ' αγαπάς;” ,”Σ' αγαπώ.”
ερώτηση κι απάντηση πανάρχαια σαν το προπατορικό αμάρτημα.
Μέχρι να ξημερώσει η σκέψη μου βρίσκεται κοντά της
και καθώς η μέρα ξεκινά περιμένω να νυχτώσει ξανά
το φως του Ήλιου αποτρέπει αναζωογονεί τις ελπίδες μου.
Τη μόνη σιωπή που εμπιστεύομαι είναι αυτή του σπιτιού μου.
Αυτή τη σιωπή θέλω να σπάσει ο ήχος της φωνής της
Ν' ανοίξει ,να μπει μέσα να κάνει καφέ με τα λεπτά χέρια της
κι εγώ να λέω “ονειρεύομαι ή μην είναι αλήθεια;”
Κι όταν φτάσει η στιγμή το σώμα από το είδωλο αποτραβηχτεί
θα περιμένω πάλι το μαύρο ποτάμι των ονείρων ν' αρχίσει τη ροή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
