| |
Ταξιδεύοντας σε ταραγμένη μνήμη
Το τοπίο συστέλλεται σε μια στιγμή
Σε μια ελάχιστη ρωγμή στο βλέμμα
μέσα στο δυνατό φως
Και οι γυμνές πέτρες, ως πέρα οι γυμνές πέτρες
Σχηματίζοντας δρόμους, καταφύγια, σχήματα υπομονής
Τη στοργή αυτών που έφυγαν, γυρίσαν και ξανάφυγαν
στο άδειο απομεσήμερο
Σαν τους χτύπους ρολογιού που επιτέλους σταματά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
