| |
ΜΟΥ ΧΡΩΣΤΑΕΙ Η ΖΩΗ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
Βαζω τις οτοασπιδες
τιποτα να μην ακουω
πινω δυό μπουκαλια ξυδια
κι΄αλλα δυό μετα
Δεν ακολουθω πιξυδες
πουθενα δεν υπακουω
να γλυτωσ΄απο τα ιδια
και τα βαρετα
Μου χρωσταει η ζωη μια ευκαιρια
μου χρωσταει και μενα μιά χαρα
για να λεω ετσι για την ιστορια
πως με σκεφτηκε και μενα μιά φορα
Βαζω τις οτοασπιδες
κλεινω και τα δυό μου ματια
πινω δυό μπουκαλια ξυδια
κι΄αλλα δυό ξανα
Κανω την ψυχη μου βιδες
τις αισθησεις μου κομματια
μηπως παει στα τσακιδια
οτι με πονα[align=left]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
