Κων/νος Ντζ
27-11-2022 @ 06:32 | Έγινα φίλος του βοριά και των ανέμων...
ταίριαζε φαίνεται στα μέσα μου η αντάρα.
Μ' έτρωγε πάντα μιά αθέλητη λαχτάρα...
ενδογενών ατοπημάτων και πολέμων!!
Μπορώ να ταυτιστώ με αυτό. Πολύ ωραίο! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
koyloykakoselias
27-11-2022 @ 10:23 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: Καλημερα Τασο | |
χωρίς λόγια
27-11-2022 @ 12:52 | Σουπερ! | |
bobxaman
27-11-2022 @ 23:33 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
27-11-2022 @ 23:34 | ::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | |
liontari73
29-11-2022 @ 19:36 | Πολύ ωραίο!! | |
-Ειρήνη-
30-11-2022 @ 14:17 | Παιδικά βιώματα που γίνονται συνήθεια αγαπημένη... καταλαβαίνω τι εννοείς, υπάρχει μια αίσθηση θαλπωρής στο να βρίσκεται κανείς σπίτι του όταν έξω γίνεται χαλασμός απ' τον αέρα, αν και εμένα μου δημιουργούσε πάντα μια ανησυχία... ξεχωριστή η εικόνα του σπιτιού σαν ακίνητο καράβι και η 4η στροφή, όσο για την τελευταία, αν το θέλεις, στο εύχομαι, μα να αργήσει πολύ πολύ... | |
φραγκοσυριανος
30-11-2022 @ 18:29 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
 |
