| |
Έβαλες μια πόρτα στο φεγγάρι και χτυπώ
κι απ’ το παραθύρι, μού χαμογελάς.
Με χρυσό κλειδί κλειδώνεις, μέσα να μην μπω
και φωνάζεις, «φύγε! Μού ’γινες μπελάς»!
Να ’ξερες, μια νύχτα μόνο, πόσο σ’ αγαπώ,
τ’ ουρανού θα ράγιζε το πλεξιγκλάς.
Και, σαν φεγγαρόσκονη, στο χώμα το νωπό,
θα ’πεφτες μπροστά μου, μ’ όλα σου τα φλας!
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
