| |
Η μέρα ξεκινά
φόρμες , μπουφάν και παπούτσια αθλητικά,
όλες οι αισθήσεις σε επιφυλακή,
ψάχνοντας διέξοδο από το τσιμεντένιο κλουβί.
Κινούνται σαν σφαίρα κορμί και μυαλό
και εγώ ξεκινώ, με βήμα γοργό,
τρέχω γρήγορα μεσ΄την γλυκιά φυλακή
δίνω τα πάντα μα ποτέ δεν αρκεί.
Το άλογο μου παίρνω και ορμώ στον αγώνα
λες κι είμαι των πόλεων μια Αμαζόνα,
κι αν με αιχμαλωτίσει ξανά η συνήθεια
για όπλο θα έχω την μαύρη μου αλήθεια.
Προστάζει η ψυχή μου πως θα μαι καλά
αν κρυφτώ μεσ΄την φύση κάπου ψηλά,
θα πετάξω το πορτοφόλι και το κινητό
και την θάλασσα θα αγναντεύω από το βουνό.
Ψάχνω συνέχεια μια καινούργια αρχή
το μυαλό όταν θέλει τα πάντα μπορεί,
μα πως πείθεις το σώμα να ακολουθήσει
όσα χρόνια φοβόμουν ξανά να αγαπήσει.
Αμαζόνα να γίνω με προστάζει η μοίρα
της βροχής το νερό να γευθώ απ΄τα φύλλα,
χώμα βρεγμένο καθέ πρωί να μυρίζω
μυαλό και ψυχή να εξαγνίζω.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
