| |
| | Ο Αμαρτωλός Άγιος |  | | | Ο εστέτ Ιρλανδός λογοτέχνης Όσκαρ Ουάιλντ "έριξε αυλαία" στο Παρίσι στις 30 Νοεμβρίου | | |
ΕΛΛΑΣ (ποίημα του Όσκαρ Ουάιλντ)
Σαν το ζαφείρι ήταν της θάλασσας το χρώμα
κι έμοιαζε οπάλιο πυρωμένο τ’ ουρανού το δώμα.
Σηκώσαμε πανιά... Και πρίμο φύσαγε τ’ αγέρι,
στις ανατολικές γαλάζιες χώρες να μας φέρει.
Απ’ την ολόρθη πλώρη, βιαστικό το βλέμμα
τη Ζάκυνθο αγναντεύει, το κάθε της ρέμα
και το κάθε λιοστάσι,
της Ιθάκης τ’ ακροθαλάσσι,
του Λύκαιου τα κορφοβούνια χιονισμένα,
της Αρκαδίας τα βουνά μ’ ανθούς σπαρμένα.
Κανείς άλλος ήχος τη σιωπή δεν ταράζει,
παρά το πανί που στο κατάρτι παφλάζει,
το νερό που στα πλάγια του πλοίου φλοισβίζει
και γέλιο κοριτσιών που στην πρύμνη αναβρύζει.
Την ώρα που άρχιζε να φλέγεται η Δύση
κι ήλιος πορφυρός στα νερά είχε καθίσει,
τη γη της Ελλάδας είχα τέλος πατήσει.
(μτφρ. Στάθης Σπηλιωτόπουλος)
OSCAR WILDE (Δουβλίνο 1854 – Παρίσι 1900). Ιρλανδός ποιητής, πεζογράφος, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός. Από εύπορη οικογένεια προτεσταντών, διακρίθηκε με τις σπουδές του στη λογοτεχνία και στη φιλολογία στα Πανεπιστήμια του Δουβλίνου και της Οξφόρδης. Ήταν βαθύς γνώστης του αρχαιοελληνικού πολιτισμού (από νεαρή ηλικία γνώριζε αρχαία ελληνικά και λατινικά) και κήρυκας του αισθητισμού στην τέχνη, με αντιπροσωπευτικό του το δοκίμιο «κριτικός ως καλλιτέχνης» (1891). Ικανότατος χειριστής του λόγου και πολυτάλαντος, έγραψε μυθιστορήματα για παιδιά και ασχολήθηκε συστηματικά με τη δημοσιογραφία, ενώ η ερωτική του ανορθοδοξία, που αποτυπώνεται εύγλωττα στο μυθιστόρημά του Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ (1891), προκάλεσε τη διετή φυλάκισή του. Μετά την αποφυλάκιση του, γράφει το εξομολογητικό Εκ βαθέων (1905), εγκαταλείπει την Αγγλία και εγκαθίσταται στη Γαλλία, όπου ασπάζεται τον καθολικισμό. Με κλονισμένη την υγεία του πεθαίνει πάμπτωχος. Από τη πλούσια και σημαντική θεατρική παραγωγή του αναφέρονται ενδεικτικά: Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός ή Ο σοβαρός κύριος Ερνέστος (1895) και Σαλώμη (1891).
Μερικά αποφθέγματα του πνευματώδους Ιρλανδού λογοτεχνη:
Υπάρχουν δύο τραγωδίες στη ζωή. Η μία είναι όταν δεν εκπληρώνονται οι επιθυμίες μας και η άλλη όταν εκπληρώνονται.
Δεν θα έπρεπε ποτέ να εμπιστεύεται κανείς μία γυναίκα που λέει την πραγματική της ηλικία. Μια γυναίκα που θα το έλεγε αυτό σε κάποιον, θα μπορούσε να του πει οτιδήποτε.
Είκοσι χρόνια ειδυλλίου κάνουν μια γυναίκα να μοιάζει με ερείπιο. Όμως, είκοσι χρόνια γάμου τη μετατρέπουν σε κάτι σαν δημόσιο κτίριο.
Ένας ηθικολόγος άντρας είναι βασικά υποκριτής. Ενώ μια ηθικολόγος γυναίκα είναι δίχως άλλο άσχημη.
Η ιστορία είναι απλώς ένα ευαγγέλιο.
Η μόνη διαφορά ανάμεσα στον άγιο και τον αμαρτωλό είναι ότι κάθε άγιος έχει ένα παρελθόν και κάθε αμαρτωλός ένα μέλλον.
Κάθε πορτρέτο που γίνεται με την έμπνευση του ζωγράφου, είναι το πορτρέτο του καλλιτέχνη και όχι αυτού που ποζάρει.
Κυνικός είναι ο άνθρωπος που ξέρει την τιμή των πάντων και την αξία του τίποτα.
Μια εποχή που δεν έχει κριτική δραστηριότητα, είτε είναι εποχή μιας ανεξέλεγκτης τέχνης ιερατικής και περιορίζεται να αναδημιουργεί καθιερωμένους τύπους τέχνης, είτε μια εποχή που δεν έχει τέχνη καθόλου.
Μόνο ένα πράγμα στον κόσμο είναι χειρότερο από το να γίνεσαι αντικείμενο κουτσομπολιού και αυτό είναι να μη γίνεσαι αντικείμενο κουτσομπολιού.
Μόνο οι ρηχοί άνθρωποι δεν κρίνουν από την εμφάνιση.
Μου αρέσουν οι γυναίκες που δεν έχουν παρελθόν, όπως και οι άντρες που έχουν μέλλον.
Ο ποιητής μπορεί ν' αντέξει τα πάντα, εκτός από ένα ορθογραφικό λάθος.
Οι άντρες πάντα θέλουν να είναι η πρώτη αγάπη μιας γυναίκας. Οι γυναίκες, αντίθετα, θέλουν να είναι το τελευταίο αίσθημα ενός άντρα.
Οι γυναίκες απεικονίζουν τον θρίαμβο της ύλης ενάντια στο νου, με τον ίδιο τρόπο που οι άντρες απεικονίζουν τον θρίαμβο του νου ενάντια στην ηθική.
Οι γυναίκες πλάστηκαν για να τις αγαπούμε και όχι για να τις λατρεύουμε.
Όσο ο πόλεμος θα θεωρείται σαν ένα κακό, θα έχει τους θαυμαστές του, όταν όμως θα χαρακτηριστεί κτηνωδία, θα πάψει να υποστηρίζεται από τον περισσότερο κόσμο.
Τα παιδιά στην αρχή αγαπούν τους γονείς τους – όταν μεγαλώνουν τους κρίνουν – κάποιες φορές τους συγχωρούν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση. | | | |
|
daponte
29-11-2022 @ 18:58 | Τα τελευταία του λόγια, καθώς κοιτούσε γύρω του ήταν: «Είτε η ταπετσαρία ξεθωριάζει, είτε εγώ»… Αιτία θανάτου; Η μηνιγγίτιδα! Δε γύρισε ποτέ στο Λονδίνο που τον αποθέωσε, τον είχε είδωλο του και τον γκρέμισε με μανία ηδονική, αλλά ούτε και στην πατρίδα του, την Ιρλανδία. Έμεινε για πάντα στο Παρίσι.
Στον τάφο του έχουν γραφεί στίχοι από τη θλιμμένη και πικραμένη «Μπαλάντα της φυλακής του Ρέντιγκ»: «Γι' αυτόν, η τσακισμένη λήκυθος του οίκτου θα γεμίζει με ξένα δάκρια. Γιατί θα τονε θρηνούν οι απόκληροι της ζωής κι οι απόκληροι πάντα κλαίνε». | | daponte
29-11-2022 @ 19:00 | https://youtu.be/1lwBNXJST-U
https://youtu.be/KewT3pr3xx0
https://stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=215255 | | koyloykakoselias
29-11-2022 @ 19:25 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: Τον εδιωξαν ουσιαστικως απο Ιρλανδια και Αγγλια, κατηγορωντας τον για ομοφυλοφιλια, την οποια καποια παραδεχτηκε και ο ιδιος. Αλλα χρονια εκεινα...Μεχρι και φυλακη τον εστειλαν για τρια χρονια λιγο πριν το 1900. Σε εμας ομως αφησε μια τεραστια παρακαταθηκη.Τοτεραστιο του συγγραφικο εργο. | | Αγιοβλασιτης
29-11-2022 @ 22:51 | Πάντα προσεγμένα και ουσιαστικά τα αφιερώματα σου Σταύρο.. ::theos.:: | | κοποιπεηστ
30-11-2022 @ 07:43 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
