| |
Να παρατηρείς και να θυμάσαι,
με τ’ αθώα ματάκια του παιδιού.
Κάποτε, στην ίδια θέση θα ’σαι,
σαν και τη γιαγιά με τον παππού.
Η γιαγιά, πάντα σ’ ένα κρεβάτι,
θα ’χει κότσο τ’ άσπρα της μαλλιά.
Και, πιο ’κεί, θα συζητάνε κάτι,
ο παππούλης σου με τον μπαμπά.
Η μαμά, τριγύρω θα χαζεύει,
με προσποίηση, μάλλον εμφανή.
Δίπλα σου, για να σε προστατεύει!
Και, να φύγει, θ’ ανυπομονεί.
Ο μπαμπάς σου, στη γιαγιά θα σκύψει
και θα τον χαϊδέψει λίγο αυτή.
Παρεξήγηση, όμως, θα προκύψει,
μια κουβέντα, αν θα τού πει στ’ αφτί.
Μη μιλάς... Εσύ, να βλέπεις μόνο.
Ποιος σε πείραξε, άλλωστε; Κανείς.
Κάποια μέρα, θα αισθανθείς τον πόνο,
να γερνούν οι δόλιοι σου γονείς.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
