| |
391 μ.χ Κοιλάδα της Δωδώνης
Από το πρωί έβρεχε καταρρακτωδώς εκείνη την ημέρα στην κοιλάδα της Δωδώνης, σαν η θεά να δάκρυζε κάθε τόσο και η βροντές του ασπιδοφόρου Δία ήταν τόσο δυνατές που τράνταζε μάρμαρα και γη! Μία γυναίκα καθόταν έξω από το μαντείο που μόλις είχε εγκαταλειφτεί πια και δεν έδινε χρησμούς! Η κοπέλα καθόταν στην είσοδο του μαντείου σα να περίμενε κάτι, σα να προστάτευε! Ένα αγόρι ήρθε από μακριά, ένας όμορφος μελαχρινός με μάτια σα να πέταγαν αστραπές! Μόλις έφτασε στην κοπέλα, άπλωσε το χέρι του!
«Πάμε να φύγουμε Αστραία!» είπε το αγόρι και τον πήρε από το χέρι! «Ήρθε η ώρα!» ξανά είπε χαμηλόφωνα «Πρέπει να φύγουμε, έρχεται!» και η κοπέλα γύρισε να δει πίσω το μαντείο! Και από την άλλη διέκρινε έναν άντρα με τσεκούρι στο χέρι που το έσερνε!
Σε μία γωνιά οι τρείς κόρες της θεάς κάθονται και παρακολουθούν τα γεγονότα! « Η Μάνα δε το βλέπει;» γύρισε η μία προς τις άλλες! «Δε θα τον σταματήσουν;» η βροχή άρχισε να γίνετε πιο έντονη και έπεφτε επάνω στον άντρα με το τσεκούρι πιο έντονη που έσταζε και οι ανάσες του ήταν πιο μεγάλες και πιο βαθιές! Μόλις ο άντρας έφτασε στο μαντείο μπήκε μέσα, ακούμπησε το τσεκούρι στην πόρτα πάτησε τα μάρμαρα και με θυμό έφτασε μπροστά στην ιερά μας Βελανιδιά και έφτυσε! Με γοργούς ρυθμούς πήρε το τσεκούρι και άρχισε να τσεκουριάζει την βελανιδιά μας.
Για μερικούς αιώνες η βελανιδιά δεν υπάρχει, οι χρησμοί πια δε θα δίνονται από την πνοή του Δία! Το νεκρό σώμα της βελανιδιάς έπεσε επάνω στον τοίχο του μαντείου!
Τίποτα πια δεν θα είναι όπως πρώτα!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
