| |
Περπάτησα πολύ κ είμαι κουρασμένη
Μετά απ'τη βροχή ,ως το κόκκαλο βρεγμένη
Πέταξα τα ρούχα μου στου δωματίου την άκρη
Αλλά δεν είμαι σίγουρη....ήταν βροχή ή δάκρυ;
Ένιωσα μες στην νύχτα έναν κραδασμό
Κ σκέφτομαι, ήτανε σεισμός ή που έσπασα εγώ;
Ύστερα όλα φωτεινά έγιναν στην στιγμή
Κ κάνω έτσι για να δω αν φάνηκες εσύ
Στεκόσουν μπρος στην πόρτα, γλυκά και με κοιτούσες
Κάθε τι που έσπασε μακρυά μου,το πετούσες
Έπιασες το χέρι μου κ είπες "μην φοβάσαι
Τώρα δεν είσαι μονή σου, πάντα μαζί μου θα'σαι"
Τα μάτια σου ήτανε ζεστά κ άναψαν στην καρδιά μου
Δύο θάλασσες συναίσθημα, πηγή που έχουν βαθειά μου
Καιρό είναι που τις φύλαγα να μείνουν καθαρές
Ορίστε λοιπόν, βούτα! Δικές σου απ'τις ακτές!
Μέσα κρύβω θησαυρούς, καβούρια κ κοχύλια
Πλούσιος θα'σαι με αυτούς και δυο φιλιά στα χείλια.
http://matastramou.blogspot.com/2022/11/blog-post_58.html
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
