| |
| | Σ' Ότι Εχει Σωπασει |  | | | μοιάζει μ’ επίγεια προσευχή, είθε όταν φτάσει, φωνή να δώσει, σ’ ότι ως τώρα, έχει σωπάσει … | | |
Σ’ ΌΤΙ ΕΧΕΙ ΣΩΠΑΣΕΙ (Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2022)
Είκοσι χρόνια,
έζησα κάτω απ’ τη σκιά του,
δόξασα και δοξάζω
ακόμα τ’ όνομα του …
Σαν τον θεό,
ίσως και πιο πολύ τον λάτρεψα,
π’ όσο κι αν ζύγωσα κοντά του,
δεν τον άγγιξα …
Πόσα τραγούδια δεν υπάρχουν στα γραφτά μου
κι ένα, δεν τ’ άγγιξε η φωνή του Μητροπάνου,
σώπασαν μέσα μου, τ’ ονείρου πια τ’ αηδόνια,
όμως δεν ‘σβησαν τ’ άστρα, τώρα τριάντα χρόνια …
Σώπασαν μέσα μου, τ’ ονείρου πια τ’ αηδόνια,
όμως δεν ‘σβησαν τ’ άστρα, τώρα τριάντα χρόνια …
Πέρασαν
εκατόν πενήντα έξη χρόνια,
απ’ τ’ Αρκαδιού τη φλόγα,
που φωτίζει αιώνια …
Και νιώθω ευγνώμων
που βαθιά στο χώμα έσκαψα
και για τη μέρα εκείνη
δυο κουβέντες έγραψα …
Τούτη η γραφή παλεύει χρόνια μες στη σκόνη
κι έχει απ’ τα χείλη κρεμαστεί, του Ψαραντώνη,
μοιάζει μ’ επίγεια προσευχή, είθε όταν φτάσει,
φωνή να δώσει, σ’ ότι ως τώρα, έχει σωπάσει …
Μοιάζει μ’ επίγεια προσευχή, είθε όταν φτάσει,
φωνή να δώσει, σ’ ότι ως τώρα, έχει σωπάσει …
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | “k©sm!m@” | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
