| |
Δε με νοιάζει το χθες σου
Οι άνθρωποι, οι παλιές στιγμές σου
Δε θέλω να ξέρω
Αν αγαπάς το ψέμα σου
Αν έχει παγώσει το αίμα σου
Δε θέλω να ξέρω
Δεν ήμουν στο παρελθόν σου
Μα είμαι στο παρόν σου
Κι αν μου επιτρέπεις
Θέλω και στο μέλλον σου
Όνειρο εφημερεύον σου
Να είμαι κάπου στη τσέπη σου
Φώναξέ με και έφτασα
Και πιο παλιά έχασα
Από μάτια που λάτρεψα
Φώναξέ με αγάπη μου
Στου γκρεμού την άκρη μου
Κάποτε γελώντας έφτασα
Και δίχως σκέψη έπεσα
Κι αν με πληγώσεις, σιγά
Εγώ ό, τι πονά
Το αγαπάω διπλά
Γιατί μόνο αυτό μπορεί
Να σκοτώνει τη ψυχή
Μα να μου δίνει πιο πολύ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
