| |
Το έλατο τ' αλάξευτο
το στήνουν κάθε μέρα
μέσα στη μαύρη καταχνιά
και στης ψυχής την ξέρα,
στολίζουν τα γυμνόκλαδα
μ' αιμάτινα σημάδια
και στην κορφή φαρμακερά
νύχτας πικρής ρημάδια.
Και κάτω στο φτωχόσπιτο
που πλούταινε η ελπίδα
φυτεύουν κρύο σίδερο
και θάνατου λεπίδα.
Τα βράδια το ανάβουνε
λάμψεις καημών και πόνων
κι οι στεναγμοί απ' τις πληγές
τών ροζιασμένων κλώνων.
Μα η μνήμη τής Ανάστασης
δειλά δειλά π' ανθίζει
στις λόγχες τών Πραιτωριανών
αχνά αστροφεγγίζει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
