| |
| | Το πυροτέχνημα |  | | |
Μες στη ζωή, εγώ ήμουν πάντα πυροτέχνημα,
στους φίλους φως, και στους εχθρούς μου τέχνασμα.
Δεν είχα χρόνο και πολύ να διασκεδάσω,
κάτι με άναβε… και πήγαινα να σκάσω…
Μ' ένα φυτίλι μια σταλιά, ταχείας καύσης,
κι όλος πλασμένος από εύφλεκτα υλικά,
είχα μπαρούτι αρκετό για να τινάξεις,
δύο τετράγωνα σε κάποια γειτονιά...
Μα 'γω τον ουρανό αναζητούσα,
τ' αστέρια έψαχνα τη νύχτα για να βρω,
Μέσα απ' τη μάχη μου αυτή, ψηλά πετούσα,
και αφηνόμουν σα πουλί στον ουρανό.
Στιγμιαίες λάμψεις βλέπανε συνήθως οι τριγύρω,
κάτι που διατάρασσε τον έναστρο ουρανό,
τυχαία λαμπυρίσματα που γίνονται απ' την καύση,
καθώς εγώ ανακάλυπτα τον έσω εαυτό...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Ο χρόνος μετριέται σε στιγμές... η γνώση σε εμπειρίες | | | |
|
koyloykakoselias
16-12-2022 @ 10:50 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: Καλημερα Σταματη | | inokrini
16-12-2022 @ 18:25 | Μα 'γω τον ουρανό αναζητούσα,
τ' αστέρια έψαχνα τη νύχτα για να βρω,
Μέσα απ' τη μάχη μου αυτή, ψηλά πετούσα,
και αφηνόμουν σα πουλί στον ουρανό. ::theos.:: ::love.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
16-12-2022 @ 21:12 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αγιοβλασιτης
16-12-2022 @ 21:23 | Δυνατό!! ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
