| |
Μέρες και νύχτες στην πλατεία,να γεμίζει με κόσμο η σιωπή.
Άλλοι βουβοί, άλλοι σκεπτικοί κυκλοφορούσαν με φορτία στην πλάτη.
Κάτι προσμέναν.
Κι ήταν η προσμονή που έκανε να αξίζει η αναμονή.
Μέρες και νύχτες η πλατεία, δίχως λαμπιόνια, δίχως πολύχρωμα φωτάκια, δίχως δέντρα φανταχτερά με πλουμιστά στολίδια.
Ήταν γεμάτα τα χέρια τους με σπόρους, όχι όμως συνηθισμένους.
Ήταν σπόροι φωτός και αγάπης.
Άφηνε καθείς το σπόρο του, ότι πιο φωτεινό του ανήκε.
Ήταν μια διαφορετική πλατεία,λουσμένη σ' ένα αλλιώτικο φως, παραδομένη σ' ένα κύμα αλληλεγγύης.
Προσμεναν υπομονετικά να ενωθούν τα φώτα,
να μεθύσουν οι δρόμοι από φως,
να ξεχυθεί το φως από γειτονιά σε γειτονιά,
να αντιλαλήσει παντού το μήνυμα ότι το σκοτάδι δεν είναι αιώνιο,
ότι Χριστός γεννάται!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
