| |
Τυχεροί όσοι ξερουν να αγαπούν
Με καυτά τα φιλιά
και σε μιά αγκαλιά,
γίναμε ένα...
Τα σημάδια τού έρωτά μας,
τα χάδια μας και τα φιλιά μας,
στά κορμιά ζωγραφισμένα...
Τυχεροί, όσοι ξέρουν ν΄αγαπούν,
όσοι ξέρουν, τι να κάνουν, τι να πούν...
όσοι μιλάνε με τα μάτια,
λιώνουν και γίνονται κομμάτια.
Όλος ο κόσμος μου είσαι εσύ,
σαν το γλυκό, παλιό κρασί,
μ΄αγγίζεις και μού φέρνεις ζάλη,
κτυπά δυνατά η καρδιά, γυρίζει το κεφάλι...
κτυπά δυνατά η καρδιά, γυρίζει το κεφάλι.
Ατελείωτοιυς έρωτες
κι αγάπες μεγάλες,
στην ζωή μας είχαμε
μα θά΄λθουν κι άλλες...
Τυχεροί, όσοι ξέρουν ν΄αγαπούν,
όσοι ξέρουν, τι να κάνουν, τι να πούν...
όσοι μιλάνε με τα μάτια,
λιώνουν και γίνονται κομμάτια.
Όσοι προσπαθούν, ποτέ δεν χάνουν...
Εκεί πού θέλουν, κάποτε φθάνουν...
ποτέ δεν μένουν χωρίς πυξίδα...
Γι΄αυτό δεν φοβούνται, καμμιά καταιγίδα...
Γι΄αυτό δεν φοβούνται, καμμιά καταιγίδα.
Γύρω μας υπάρχουνε πολλοί,
δίπλα μας όμως, μόνο λίγοι,
κάποια στιγμή, θά΄λθει η αυγή
και το σκοτάδι θε να φύγει...
και το σκοτάδι θε να φύγει.
Τυχεροί, όσοι ξέρουν ν΄αγαπούν,
όσοι ξέρουν, τι να κάνουν, τι να πούν...
όσοι μιλάνε με τα μάτια,
λιώνουν και γίνονται κομμάτια...
Ό-σοι-μι-λά-νε-με-τα-μά-τια
λιώ-νουν-και-γί-νο-νται-κομ-μά-τια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
