| |
Ζητώ συγνώμη απ΄ όλους σας μα ‘γω πάλι θα γράψω,
ακούω φωνές, μες στις σιωπές, που πρέπει να υποτάξω…
Είναι αυτές οι σκέψεις μου… Παράξενα πλασμένες,
ενώ υπάρχουν άηχες, φωνάζουν μανιασμένες…
Έτσι τις γράφω σε χαρτιά, τις αναδιατυπώνω,
να δω αν ανεξίτηλες θα μείνουνε στο χρόνο…
Τις παγιδεύω σε ειρμούς, μ’ ομοιοκαταληξία,
δημιουργώ τους συνειρμούς που δείχνουν την ουσία…
Τους λέω ύστερα σε σας και νιώθω σας μπερδεύω,
δύσκολα μεταφέρεται εκείνο που ερμηνεύω…
Τους φτιάχνω σ’ ιστορίες μου που διαδραματίζω,
μα δεν καταλαβαίνουνε ούτε πιο θέμα αγγίζω!
Αχ είμαι απαράδεκτος το λέω και το υπογράφω,
πήρε αέρα το μυαλό που ‘κανα το ζωγράφο,
και νόμιζα τον κόσμο τους, εύκολα χρωματίζω,
σαν το καμβά που βάφεται όπου εγώ αγγίζω…
Ας είναι, έτσι μαθαίνουμε, μονάχα από τα λάθη,
η εμπειρία έρχεται, αφού έχουμε μάθει…
και μένει τώρα προσεχώς να πέσει η αυλαία…
Τα λέμε αύριο λοιπόν μπροστά στο προβολέα.
Το θάρρος της απόφασης που πήρα θα κρατήσω,
κι από το φόβο ελεύθερος εγώ θα συνεχίσω,
γνωρίζω την προσπάθεια που έχω καταβάλει
ας δούμε τώρα… αύριο αυτή που θα μας βγάλει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
