| |
Πως τρύπωσαν, δεν ξέρω, στο μυαλό μου
οι βέβηλες οι λέξεις αλλωνών
που ξέρουν φυσικά για το καλό μου
στο φως παρηκμασμένων ουρανών.
.
Δεν ξέρω ποιες κρατούσα Θερμοπύλες
ούτε και των βαρβάρων τη μορφή
ποιες λέξεις λαξευτήκαν με ποιες σμίλες
και γεύση μου αφήσανε στυφή;
.
Θαρρώ πως στη φωλιά μου που κρατούσα
στο άβατο, του νου μου, το ιερό
πως κούκο, εν΄ αγνοία μου, κλωσούσα
κάτω απ΄ το σπασμένο μου φτερό.
.
Δεν ξέρω σε ποια πέλαγ΄ αρμενίζω
κι αντίστροφα αν πάω στο καιρό
μα ξέρω τίποτα πως δεν ορίζω
και ούτε και μ΄ ορίζει πια αυτό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
