| |
1. Προζύμι…
Από τη σκάρφη, πιο πικρές, της θύμησης σταγόνες,
ο πόνος, όταν πλάθεται, με μοναξιάς προζύμι…
Μνήμες που δεν μοιράζονται, βερέμικο αγρίμι,
που το κεντάνε μουλωχτά, της λύσσας, οι βελόνες…
2. Σάστισμα…
Η μοναξιά μου, μ’ έμαθε, τραγούδια να σφυρίζω,
και ξόρκια για ησκιώματα, τις νύχτες να ψελλίζω…
Κείνοι που κάτεχαν, παλιά, καρδιάς μου κρύφια δώρα,
ίσως σαστίσουν σαν ιδούν πως παραδέρνει τώρα...
3. Νήμα…
Η μοναξιά μου με περνά, όπως το νήμα τη βελόνα,
και ό,τι κάνω, βαρετό, έχει το σταχτερό της χρώμα.
Σ' αυτή, αγλύκαντη ψυχή, ραμμένη σε δίσεχτο σώμα,
μιαν ηλιαχτίδα καρτερεί, φωλιά να στήσει σαν αλκυόνα.
4. Δυο μαναξιές..
Δυο μοναξιές αντάμωσαν, να χτίσουν μιαν αγάπη,
με άμμο της απελπισιάς, με βιάσης κουρασάνι,
με το παχτρί του ατζαμή, με λίβελο που χάνει.
Δυο μοναξιές, κι ανάμεσα, σ’ ερείπια, μιαν αγάπη...
5. Ζεϊμπέκηδες…
Τιμωρημένα όνειρα, στης μοναξιάς τη γκούφα,
είν' κάρτικοι ζεϊμπέκηδες, που σου ορμάν στη λούφα.
Με πίκρας το αλφάβητο, η σκέδα είν' γραμμένη,
για σούρφι, που το δέχεσαι, ή ζεις σε γης καμένη…
6. Σπορά…
Της μοναξιάς, τη μαβρογής, κι αν δάκρυ μαλακώσει,
κι αν, της μετάνοιας, το υνί, λυτρωτικά αυλακώσει,
σκουλήκια θα τη χαίρονται, ποτές δεν θα καρπίσει,
αν της αγάπης τη σπορά, βαθιά της δεν ξενίσει.
7. Φτερούγα…
Η μοναξιά δεν πρόκρινε, να κάνετε σινάφι...
Εσύ κουβέντα άνοιξες, μαζί της, μες στη ρούγα,
και για σκέπη σου γύρεψες, ν' ανοίξει τη φτερούγα...
Τώρα, που είν' βαρήσκιωτη, τι της ζητάς νισάφι;
8. Αριά και που…
Η μοναξιά, μια στις πολλές, τη ζήση ομορφαίνει...
Σκαρώνει τα λιογέρματα, πιο χρυσαφιά να μοιάζουν,
και του αγέρα της νυχτιάς, τις μυρωδιές, ν' ακμάζουν,
στη φύρα των συναλικιών, μιας μέρας που ασθμαίνει…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
