| |
Ανάβω ένα τσιγάρο.
Από αυτά που λέω εγώ έκτακτης ανάγκης.
Κάθομαι και βάζω ένα ποτό σ'ένα βρώμικο ποτήρι.
Τραβάω μιά τζούρα πίνω μιά γουλιά και κλείνω τα μάτια.
Να ονειρευτώ.
-Τι;
Μα ένα καλύτερο αυριο.
-Γιά ποιόν;
Μα για τα παιδιά.
γιά την κοινωνία.
Γιά μας τους ίδιους.
-Ά καλά.
Δεν πειράζει.Τα όνειρα είναι φθηνά.
Σαν τον χρόνο που έρχεται και περνάει.
Μυρίζει συνήθεια ο χρόνος που δε σε μαγεύει πλέον.
Ίσως η αναμονή.
Πλησιάζουν μέρες χαράς.
Κι όμως.Παντού πρόσωπα σκυθρωπά.Θλιμμένα.
-Γιατί;
Επειή ίσως το παραμύθι που εμείς οι ίδιοι έχουμε στήσει δεν έχει καλό τέλος.
Άδεια κορμιά.Χωρίς ψυχή
Ένα πεντάγραμμο.Δίχως νότες.
Γεννιόμαστε με ένα βραχιόλι στο χέρι.Με έμα αριθμό κι ένα όνομα.
Που μας στοιχιώνει ολόκληρη υη ζωή μας.
Κι όταν κάνουμε το πρώτο βήμα κι έχουμε πεί την πρώτη λέξη έχουμε ήδη μεγαλώσει.
Τραβάω μιά τζούρα.Δυνατός ο καπνός
Σκέφτομαι.
-Τι;
Το έργο που εμείς σκηνοθετήσαμε.Εμείς παίζουμε.
-Θεατές;
Οι επόμενες γενιές.
Ίδιος ο ρόλος γιά όλους.
-Ποιός είναι αυτός;
Μα να κρύβουμε καλά την αλήθεια.Να μη τη ζητάμε.Να μην τη ψάχνουμε.
Φορώντας μάσκες.Παρωπίδες.Και βαδίζουμε στον ίδιο δρόμο.Στο ίδιο μονοπάτι.
Που εμείς χαραξαμε.Συρματοπλέγματα.Δεξιά και αριστερά.Μην τυχόν και λοξοδρομήσουμε.
Στραβός ο δρόμος.Κι ας φαίνεται ίσιος.
Και οι επόμενες γενιές.Και οι επόμενες σκέψειες και λόγια.
Μέχρι να φτιάξουμε το επόμενο παραμύθι.
Ένα καινούργιο έργο.Σε άλλη σκηνή.
Αυτό που μας βολεύει.
Χωρίς συναισθήματα και αλήθεις.Δίχωςαύριο.
Τελευταία τζούρα από το αναθεματισμένο τσιγάρο έκτακτης ανάγκης.
Τελευταία και η γουλιά από το ποτό.
Βγαίνω έξω.Να πάρω ΑΕΡΑ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
