| |
Χωρίς κοινό βηματισμό
Γράφω σε λευκό χαρτί
μήνυμα να σού στείλω,
για εσένα πώς αισθάνομαι
μ΄έναν κοινό μας φίλο...
μ΄έναν κοινό μας φίλο.
Έψαχνα καιρό πολύ
για κάποια σαν εσένα
και ήθελα μέσα στην ζωή,
νά΄σαι δίπλα σε μένα...
νά΄σαι δίπλα σε μένα.
Λέγαμε σ΄αγαπώ, χωρίς να το εννοούμε,
περνούσε ο καιρός, χωρίς τα ίδια να ζούμε...
Είχαμε ανοικτές τις αγκαλιές μας,
μα ήσαν κλειστές, οι καρδιές μας.
Περνούσε όμως ο καιρός,
χωρίς κοινό βηματισμό,
ποτέ δεν κτύπησαν ταυτόχρονα οι καρδιές μας...
ποτέ τον ίδιο στόχο, δεν είδαν οι ματιές μας...
ποτέ τον ίδιο στοχο, δεν είδαν οι ματιές μας.
Ο κόσμος μας, ήταν η αγκαλιά μας
και όσα έβλεπε η ματιά μας...
Όσα ήσαν ανάμεσά μας,
ανάμεσα στα κορμιά μας...
ανάμεσα στα κορμιά μας.
Λέγαμε σ΄αγαπώ, χωρίς να το εννοούμε,
περνούσε ο καιρός, χωρίς τα ίδια να ζούμε...
Είχαμε ανοικτές τις αγκαλιές μας,
μα ήσαν κλειστές οι καρδιές μας.
Δεν βλέπαμε όμως πιό μακριά,
ούτε στα μάτια την ζωή,
αλλού κοίταζα εγώ,
αλλού έβλεπες εσύ...
αλλού έβλεπες εσύ.
Η ζωή μας, ήταν μόνο βράδυ,
με ατέλειωτο σκοτάδι
και χωρίσαμε μοιραία,
μόλις έληξαν τα ωραία...
μόλις έληξαν τα ωραία.
Λέγαμε σ΄αγαπώ, χωρίς να το εννοούμε,
περνούσε ο καιρός, χωρίς τα ίδια να ζούμε...
Είχαμε ανοικτές τις αγκαλιές μας,
μα ήσαν κλειστές οι καρδιές μας...
Εί-χα-με-α-νοι-κτές-τις-α-γκα-λιές-μας
μα-ή-σαν-κλει-στές-οι-καρ-διές-μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
