| |
Ένα χρυσοκίτρινο φύλλο
είναι η καρδιά μου μοναχή
κι` όλο λέω, έχω φίλο
το θεό σε προσευχή.
Έχω φεγγάρι τις βραδιές
σαν βγαίνει Αποσπερίτης
πλέκω με νήματα καρδιές
και χωρισμούς της λύπης.
Μια οργιά έχω θάλασσα
να λούζομαι στο κύμα
και Παναγιά Παντάνασσα
με δυο αγάπης κρίνα.
Εγώ μιλώ με τα πουλιά
τ` άνθια στη ροδιά μου
με δεκατέσσερα βιολιά
μιλώ στη μοναξιά μου.
Χαρτιά έχω με το κιλό
κι` όλο τ` ανακατεύω
θαρρώ σ` εκείνα πως μιλώ
ψυχή, να την γιατρεύω.
Θύμησες έχω που πονούν
κι`αγάπες με κάνουν να γελώ
νυχτιές οι έρωτες ξυπνούν
γράφω αράδες, να μιλώ.
Σαν κλάψω θα` μαι μοναχή
θα κρύψω και το δάκρυ
κι` όταν θα κάνω μια ευχή
για τα παιδιά, θα γράφει.
Η ποίηση θέλει δυστυχείς
μ` αυτούς κάνει στεφάνι
κι` είναι τα μάτια της ψυχής
άγιο μύρο και λιβάνι.
Ένα συναξάρι είναι η γραφή
τα εσώψυχα γραμμένα
ένα καντήλι στη κορφή
και μια μικρούλα πένα.
3-1-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
