| |
Το δάσος θυμίζει την παιδική ηλικία
θυμάμαι χρόνια παιδικά.
Βρίσκομαι στο ρέμα του Αντίπατρου
δίπλα στις ιτιές και τα γλυκά ανάρια.
Κρατώ κλαδιά από ιτιές
για το δάσκαλο Ζαγγελίδη
μ' αυτές θα τιμωρήσει τις αταξίες μου στην τάξη.
Χτυπά παντού, αποφορτίζει τις έννοιες του πάνω μου
έννοιες καθημερινές με την κυρά και τα παιδιά
έννοιες των αναγκών στη δύσκολη εποχή δεκαετίας του '50.
Μετά δαρμένος και συμμορφωμένος
ατιμασμένος στα μάτια των κοριτσιών
ξαπλώνω και ονειρεύομαι καλύτερα χρόνια καλύτερες μέρες.
Κοιμάμαι με προσκέφαλο τη σάκα στις ρίζες της καταπράσινη μυγδαλιάς,
ονειρεύομαι τους κορμούς θαρρείς πως είναι κοριτσίστικα κορμιά
με γαλάζιες ποδιές και ανοιχτές αγκάλες
φτιάχνω τον εαυτό μου περήφανο δέντρο περνάω με αεράκι στα κλαδιά,
κάνω τα φύλλα να ψιθυρίζουν κάτω από το γαλάζιο ουρανό
και να φωνάζουν αμυδρά το όνομά της
Μια μυρωδιά ευκαλύπτου με μαγεύει ξεχνώ τους πόνους
και γίνομαι ξαφνικά μέρος του δάσους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
