| |
Δεν θέλω εγώ για να μιλώ,
έτσι για την ιδέα
για τις φτηνές τις παραστάσεις
τα λόγια τ` ανέμου
τα χίλια μου τα ψέματα,
θέλω μονάχα να μιλώ
να ξετυλίγω γνέματα.
Δεν θέλω,
αφήστε με να ζω
με τόνους το μελάνι
να μην ξεχνώ, να προσκυνώ
της γέννας μου τη πέτρα.
Δεν σας ακούω, δεν μπορώ
τούτη τη μαύρη σκόνη,
θέλω ψηλά να προχωρώ
μ` ένα μικρούλι ακόνι.
Θέλω τον ήλιο, να` χω φως
φεγγάρια να` χω φίλους
σπαθιά, ξυνάρια, ένα φιλί,
ασφάκες, γύρω τείχη.
Θέλω ποτάμια να γελώ
σιτάρια να χορεύω
δεν θέλω εγώ για να μιλώ
γυαλιά να τα πιστεύω.
Θύμησες έχω βουνά
κι` άσπρα τα περιστέρια
άπλετο φως για να λουστώ
να πλύνω το φουστάνι
εκείνο εκεί το παιδικό
που λες μ` έχει στοιχειώσει
κι` ούτε μιλάω με αριθμούς
που μ` έχουν εξοντώσει.
Θέλω μονάχα ν` αγαπώ
τα τσιπουργιάνια όλα,
μπορεί να θέλω να
ερωτευτώ,
πλοίο, τρένο να χαθώ,
να με φωνάζουν μάνα!!
εγώ εδώ που κατοικώ,
ακούω μια καμπάνα,
και λέω θα` ναι του θεού
κι` όλο τον γυρεύω
τ` ανθρώπινα μερεύω.
Σκόνη, σκουριά
κι` άγιος ο θεός
της κούνιας μας τα δίκια,
έχω λουλούδια ένα σωρό
και εικοσιεπτά κραγιόνια,
δεν θέλω εγώ για να μιλώ,
με στέρφα τη ψυχή
και δανεικά σεντόνια.
Σύρματα να` χω και άνθια
μια αρμπαρόριζα στην αυλή
κι` αγριοβοτάνι ζήση,
θα γράφω, δεν θα σταματώ
ως να τελειώσουν τα χαρτιά,
αφήστε μου τα γράμματα,
είναι η πλάση πυροστιά.
Θέλω να γίνω θάλασσα
πουλί που ταξιδεύει,
θέλω να γράφω την αυγή
να γράφω και το δείλι,
να αγαπώ, να μην μισώ
να αναζητώ τα δίκια.
Σκήτη, σπηλιά, ένα καντήλι
να` χω βασιλικό να ανθεί,
δεντρολίβανα, ασφάκες
δάφνες και πικροδάφνες
της φραγκοσυκιάς τον ανθό
κι` ένα σταυρό στις πλάτες.
22-1-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
