| Μη μιλάς για χαρές
που δεν είδαν τα χείλη
μην ρωτάς τις φορές
που γινήκαμε φίλοι.
Μη μιλάς, δεν ακούς
σ` απαντά το σκοτάδι
μην ρωτάς τους καημούς,
έχει η νύχτα υφάδι.
Στης αγρύπνιας τα βράδια
σ` αγαπώ, μη μου λες
είναι κρύα τα χάδια
με κλειστές τις ψυχές.
Σβήσε μόνο τα φώτα
θέλω απλά να νυχτώσει
κι` άσε τα μικρά γεγονότα
που μ` έχουν προδώσει.
Μην μιλάς, μείνε εδώ
στης συνήθειας το στρώμα
μη μιλάς, δεν μπορώ
σε μια θύμηση ακόμα.
Άσε με απόψε να χαθώ,
ένα κερί στο τραπέζι,
να γύρω να κουλουριαστώ,
μια μουσική να παίζει.
Για ότι ποθώ και ξέχασα
το πήραν τα πουλιά ταξίδια
για ότι ποθώ και ξέχασα
του έρωτα τα δαχτυλίδια.
Τ` αραξοβόλια στο λιμάνι
δεν ήτανε ποτέ δικά μου
άσε με απόψε, φτάνει
μιλώ μονάχη στη σκιά μου.
Φύγαν πλοία, φύγαν τρένα
κουλουριάστηκα να ζήσω
μη μιλάς, τα περασμένα
δεν θα έρθουν πάλι πίσω.
Δεν έχει δρόμο για εμάς
γίναν οι σκέψεις πουλιά
μες στη νύχτα, μη ρωτάς
γιατί δακρύζουν τα βιολιά.
24-1-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | ![](skin/images/spacer.gif) | | Στατιστικά στοιχεία | | ![](skin/images/spacer.gif) | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | ![](skin/images/spacer.gif) | | | | ![](skin/images/spacer.gif) |
|