| |
Κυκλοφορώ μόλις βραδιασει
στου έρωτα τους ουρανούς
διαλέγω δρόμους φωτεινούς
γοργά πολύ πριν σκοτεινιάσει
νάμαι, να γείρω στη φωλιά σου
Της αγάπης ανθόνερο μυρίζει
και θυμάρι μόσχο της απαντοχής
Στρωμένο το τραπέζι της ψυχής
κρύο νερό ,ο δίσκος με γλυκό κι ο καφές ν'αχνίζει
φθάνουν για ν'ανοίξηει βαθιά η αγκαλιά σου
Και ταξιδεύει το σπίτι σου με τα πανιά ανοιγμένα
σε θάλασσες μύθων , μυστηρίων
τρέχει ο έρωτας κρασί στο άκουσμα λυρίων
κι είναι της νύχτας τ'άστρα όλα αναστημένα
σαν ξοδεύεις δίχως κόπο τα φιλιά σου
Το άγνωστο του μέλλοντος δεν μοιάζει του καημού
η άνοιξη στο στρώμα σου λάτρα μου και μοίρα
άφθαρτα στα σεντόνια σου της πασχαλιάς τα μύρα
κι όλη μέσα η νιότη σου γλύκα του λυτρωμού
που ξέχειλη τριγύρω μας μετράει τα όριά σου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
