| |
θυμάμαι που ΄μουνα παιδί, θυμάσαι μάνα,
που δεν με μάζευες ποτέ απ΄ την αλάνα;
Tώρα τραβάνε οι καιροί και ΄μεις ξοπίσω τους
το μέλλον άλλοι κυνηγούν κι άλλοι τον ίσκιο τους.
.
Ήταν θυμάμαι τότε ανέμελα τα χρόνια
παίζαμε πόλεμο με φλούδες και λεμόνια
άνοιξε μου ΄λεγες μωρέ κάνα βιβλίο
γιατί έχεις αύριο, μην το ξεχνάς, σχολείο.
.
Tότε δεν είχαμε πολλά, μα ούτε και λίγα
αυγά, κοτούλες, φρέσκο γάλα από τη γίδα
κι εμάς μας έφτανε μια αλάνα και μια μπάλα
μα τότε γέλαγαν οι άνθρωποι μια στάλα.
.
Τώρα ξεχάσανε μανούλα να γελάνε
κι όλο τον άπιαστο το χρόνο κυνηγάνε
γιατί είναι δύσκολοι καιροί, ''να βγει ο μήνας''
όλοι το νιώθουμε να σκίζει το πετσί μας.
.
Γέρνουν οι ώμοι, μας στοιχειώνει το ζαλίκι
και για το μέλλον μας πληρώνουμε και νοίκι
σε μια οθόνη μας την έχουνε στημένη
κάτι χαφιέδες κι ένα μάτσο πουλημένοι.
.
Kάνε σου λένε, φίλε μου και το σταυρό σου
και συ φοβάσαι και δεν είσαι ο εαυτός σου
σκυμμένο θέλουνε να έχεις το κεφάλι
κι όταν χτυπάνε να γυρνάς κι από την άλλη.
.
Που πήγαν μάνα, τα ωραία κείνα χρόνια
τα καλοκαίρια ποιος τα άλλαξε με χιόνια;
Θέλω να βγω στους δρόμους να τ΄ αναζητήσω
στους ίδιους δρόμους, ν΄ ακουστώ, τα θέλω πίσω!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
