| |
Τις μουσικές έχω παρέα
σαν πιάνει και νυχτώνει
λέω, δεν έζησα τυχαία
κοιτώ φεγγάρι στο μπαλκόνι.
Βάζω ένα ταγκό για δύο,
δεν έχω κόκκινο φουστάνι
μελάνι, σε μελανοδοχείο
χαρτί, στ` αστέρια φτάνει.
Σαν πέφτει η νύχτα, βαριά
οι χαρακιές μου μεγαλώνουν,
βάζω κονσέρτα με βιολιά
οι σκέψεις να μερώνουν.
Έχω αστέρια στα ψηλά
έχω και μες στο κήπο
κι` ο εαυτός μου μου μιλά
άκου, της καρδιάς το χτύπο.
Έχω χιλιάδες χρώματα
στου Στράους ένα βαλς
βασιλικά κι` αρώματα
τι λείπει; μην ρωτάς.
Ρεμπέτικα και λαικά
στο τέρμα Μητροπάνο
αντάρτικα, επαναστατικά
μια επανάσταση με πιάνο.
Στα χαρτιά μου κάθε βράδυ
και δεν μου μιλά κανείς
όταν πέφτει το σκοτάδι
το λυγμό, δεν θα τον δεις.
Έχω πρελούδια, βιολιά, φως
ένα ζωγραφιστό μολύβι
ιχνογραφίες, αληθώς,
τίποτα δεν με θλίβει.
Γράφω, σβήνω αισθήματα
γράμματα, αράδες στη σειρά
μια καληνύχτα, σύρματα!!
μολύβια, πένες, κε σερα.
Γλυκές μελωδίες ετών
στ` ακριβό του χέρι
γερνάω και είναι απών!!
μια καληνύχτα, μαχαίρι.
4-2-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
