| |
Κάποτε ήμασταν νέοι
Κάποτε ήθελα την Άννα
πού όμως γούσταρε τον Τάσο
πού τού άρεσε η Φανή
πού όλο κοίταζε τον Μίμη
πού είχε εντούρο μηχανή...
πού είχε εντούρο μηχανή.
Κάποτε ήμασταν νέοι
μέ ατίθαση καρδιά
τώρα δεν είμαστε ακμαίοι
βγάλαμε άσπρα μαλλιά.
Τα χρόνια όμως περάσαν
τα κορμιά γεράσαν
άσπρισαν τα μαλλιά μας
βάρυναν τα βήματά μας...
βάρυναν τα βήματά μας.
Άλλους δρόμους πήραμε
καί άλλα βάρη σύραμε
μέσα στην ζωή...
Σιγά-σιγά χαθήκαμε
και δεν ξαναβρεθήκαμε
ποτέ όλοι μαζί...
ποτέ όλοι μαζί.
Κάποτε ήμασταν νέοι
με ατίθαση καρδιά
τώρα δεν είμαστε ακμαίοι
βγάλαμε άσπρα μαλλιά.
Τά βήματά μας χώρισαν
προβλήματα μάς ζόρισαν
άλλος εδώ άλλος εκεί
μάς σκόρπισε όλους η ζωή...
μάς σκόρπισε όλους η ζωή.
Από την μνήμη όμως δεν σβήνουν
σε ησυχία δεν μ΄αφήνουν
όλα τα παλιά.
Στό μυαλό έρχονται να μείνουν
και βραχνάς να μάς γίνουν
τώρα πιά..
Καί βραχνάς να μάς γίνουν
τώρα πιά.
Κάποτε ήμασταν νέοι
με ατίθαση καρδιά
τώρα δεν είμαστε ακμαίοι
βγάλαμε άσπρα μαλλιά.
Τώ-ρα-δεν-εί-μα-στε-ακ-μαί-οι
βγά-λα-με-ά-σπρα-μαλ-λιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
