ο Ρωσος στρατιωτης
ο εικοσαχρονος Ρωσος στρατιωτης
ο γεματος παραταιρη ευαισθησια
σε ενα κοσμο ασβων γουρουνιων κροκοδειλων
προτιμησε να αυτοκτονησει
παρα να "βαψει τα χερια του με ξενο αιμα"
Αλλοι θα τον πουν ηρωα καποιοι θα τολμησουν
να τον πουν δειλο
Αληθεια τι μπορεις να γραψεις
διαβαζοντας μια τετοια ακραια ειδηση;
Μαλλον ο νεαρος δεν ηταν φτιαγμενος
γι αυτον τον κοσμο
Καποιοι ανθρωποι εχουν ακομα αξιες
εχουν ιδανικα
και κυριως εννοουν αυτα που λενε
ακομα κι αν χρειαστει να πεθανουν γι αυτα
Σε εναν παραλογο πολεμο
οπως παραλογος ειναι ο καθε πολεμος
βρηκε λογικη να στραφει εναντια
στον εαυτο του
σαν εκεινος να εφταιγε
αναλαμβανοντας την ατομικη ευθυνη
γιατι φτασαμε ως εδω
αδερφια να σκοτωνουνε αδερφια
σε λιγο η ειδηση θα ξεχαστει
Θα μπορουσε να γινει συμβολο της ειρηνης
απο τους εμπολεμους λαους
αλλα σε τετοιους βαρβαρους καιρους
με ανθρωπους αποχαυνομενους αποβλακομενους
ανικανους να δουν περα απο την μυτη τους
θα ναι καταδικασμενος στην ληθη
δεν ηθελε να σκοτωσει
και κρεμαστηκε.
Διανοησθε το μεγαλειο ψυχης αυτου του ανθρωπου;
οσο υπαρχουν ατομα σαν κι αυτον
ο ηλιος θα ανατελλει και θα δυει.
Μεινανε λιγοι να
αφυπνιζουν συνειδησεις
να κανουν ανοητους γραφιαδες
σαν και του λογου μου
να γραψουν για μια φορα
για κατι που αξιζει
κι οχι για τα υπαρξιακα αδιεξοδα τους
και τις χαμενες Ατλαντιδες
Στο τελος της ημερας η ειδηση της αυτοκτονιας σου
κι η αρνησικυρια του
μου αφηνει γλυκοπικρη γευση
πικρη γιατι ενα παλικαρακι δεν προλαβε
να ζησει
αυτα που επρεπε να ζησει
αλλα και μια γλυκα
γιατι δεν προλαβε να συμβιβαστει
να χαλαρωσει
να μπει στο χορο
να γινει σαν κι εμας παλιατσος
που για την επιβιωση
τα εχουμε ξεπουλησει ολα
