| |
| | Σπαγγος και χαρτι |  | | |
Σπαγγος και χαρτι
Θυμάμαι εκείνα τα χρόνια που τα αγόρια της γειτονιάς έμπαιναν με χαρά στη δημιουργία του ωραιότερου παιχνιδιού της εποχής.
Θυμάμαι καρούλια με σπαγγους, χαρτομανι ψιλοκομμένο να γίνεται φούντες φούντες ναχουν οι αετοί μεγάλη ουρά..... Τα ζυγια με πόση επιμέλεια να μπουν εκεί που πρέπει και οι κόλλες να δίνουν και να περνουν για να ντύσουν τα καλάμια που γυμνά είχαν παραδοθεί στην ιεροτελεστία... Και μετά.... Ο διαγωνισμός πιος θάχει τον καλιτερο και τον πιο όμορφο, κι έτρεχαν στον αη _Λια να τον πετάξουν, και σ' άλλες τοποθεσίες όπως πίσω στο ρέμα, στο τσαιρακι, ώρες ατελείωτες... Θυμάμαι που δε μ'αφηναν ναχω κι εγώ τέτοιο πεχνιδι οι γονείς μου, γιατί ήταν μόνο για αγόρια... Αργότερα έμαθα να κάνω σαιτες και πέταγα κι εγώ απ την αυλή που μόλις ανεμιζε, γύρναγε τούμπα στα δέντρα στο διπλανό χωράφι... Κι η πίκρα διάχυτη... Κι η αγωνία μεγάλη αν οι αετοί της γειτονιάς πέταξαν ψηλά να αγγίξουν τα σύννεφα....
Κι όσο πέταγαν αμολαγαν κι άλλο την καλούμπα να πάνε ψηλότερα να αγωνιστούν στον αέρα που τους κοντραριζε. Θυμάμαι και τα δάκρυα, όταν έπεφταν οι αετοί και σκίζονταν πάνω στους θάμνους, στα σύρματα.... Κι η στεναχώρια να κατακλύζει την ψυχή, που άδοξα τόση δουλειά και κόπος πήγε χαμένη...
Χανόταν έτσι το όμορφο παιχνίδι...
Περιμένοντας την άλλη χρονιά για νέους αγώνες...Μήπως έτσι δεν είναι κι η ζωή; πότε νίκες, πότε ήττες, όμως πρέπει να συνεχίζουμε να πολεμαμε
Έτσι μεγαλωσαμε έτσι πορευτηκαμε, και νοσταλγουμε τα χρόνια εκείνα....
Τα καθαρά....
Τα φωτεινότερα απ τα σημερινά....
Ευτυχώς που το παιδί μέσα μας είναι ακόμα ζωντανό κι ας δακρύζει σε μιαν άκρη...
Πάντα θα πετάει τον αετό του, τη φτωχικη σαΐτα και πάντα θα κοιτάει τον ουρανό και θα ελπίζει....
Κ.λ.inokrini απ τά ερμάρια της μνημης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | K.L.INOKRINI | | | |
|
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
28-02-2023 @ 16:38 | Εάν την ουρά του
ως πρέπει την φτιάσεις,
αμόλα καλούμα
το Θέο να φτάσεις.
::hug.:: | | Κων/νος Ντζ
28-02-2023 @ 17:28 | Ευτυχώς που το παιδί μέσα μας είναι ακόμα ζωντανό κι ας δακρύζει σε μιαν άκρη...
Πάντα θα πετάει τον αετό του, τη φτωχικη σαΐτα και πάντα θα κοιτάει τον ουρανό και θα ελπίζει....
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Αγιοβλασιτης
28-02-2023 @ 22:55 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
